Προς τα Δ.Σ. Συλλόγων εργαζομένων Περιφερειών Ελλάδας

Εισήγηση για Νομική αντιμετώπιση προβλημάτων.

 

Συνάδελφοι. Στα πλαίσια της γενικότερης διάλυσης της Πατρίδας μας από την μνημονιακή πολιτική της Κυβέρνησης, η οποία απορρέει από την παράνομη δανειακή σύμβαση που υπογράφτηκε σε ιδιωτικό Δικηγορικό γραφείο του Ηνωμένου Βασιλείου, χωρίς να περάσει από την Ελληνική Βουλή & υποθηκεύει την Χώρα μας & όλους εμάς τους πολίτες της στους δανειστές, εμείς οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, υφιστάμεθα τα ολέθρια αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, η οποία πλέον φτάνει στην εξόντωσή μας.

Δυστυχώς, υπάρχουν ανάμεσά μας εργαζόμενοι, που συνεργάστηκαν & συνεργάζονται, με μονομελή όργανα της Διοίκησης, σε βάρος συναδέλφων τους.

Οι αιρετοί Περιφερειάρχες & Δήμαρχοι, φαίνεται ότι εκδηλώνουν με περίσιο ζήλο τις προεκλογικές  τους εξαγγελίες προς τους εργαζόμενους υπαλλήλους, με την εφαρμογή του αντισυνταγματικού  Νόμου 4093/12 υποπ. Ζ.3 1 ΦΕΚ222 Α 12/11/2012, το τρισκατάρατο μνημόνιο, σύμφωνα με τον οποίο παραπέμπονται με φασόν κατηγορητήριο της απείθειας, της απρεπούς συμπεριφοράς, της αδικαιολόγητης αποχής από την άσκηση των καθηκόντων, της άσκησης κριτικής της προϊσταμένης αρχής, της μη τήρησης του ωραρίου κλπ. & τείθενται σε αυτοδίκαιη αργία.

Επί πλέον ο Υπουργός Διοικητικής μεταρρύθμισης, χτυπάει κυριολεκτικά τους εργαζόμενους με την εισαγωγή της ποσόστοσης στην αξιολόγηση, πέρα από κάθε έννοια λογικής, αμεροληψίας & αξιοκρατείας, αφού εισάγεται όπως θα παραθέσω κατωτέρω η έννοια ακόμη & της βίας στους εργαζόμενους.

Συνάδελφοι. Πέραν των όποιων κινητοποιήσεων οι οποίες ενδεχομένως θα κατασταλούν με την μέθοδο της επιστράτευσης, της τρομοκρατίας & των ατομικών φύλων πορείας, μέσω προσφυγής της Διοίκησης, πιστεύω ότι πρέπει να κινηθούμε Νομικά & συλλογικά ενάντια στις εγκληματικές μεθόδους από όπου & αν προέρχονται, με δεδομένο Νομικό πλαίσιο το οποίο υπάρχει σε Διεθνές & Εθνικό Δίκαιο.

1. Αξιολόγηση με την μέθοδο της ποσόστοσης.

Η μέθοδος της ποσόστοσης των εργαζομένων, έχει εφαρμοστεί & σε Χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης στους εκπαιδευτικούς & στα παιδιά, αλλά & στην Αμερική όπου εφαρμόζεται ακόμη. Σε όσες Χώρες εφαρμόστηκε απέτυχε παταγωδώς αφού προκάλεσε έλειψη κινήτρων παραγωγικότητας, ανάπτυξη αντισυναδελφικών συμπεριφορών καταδότη, & δημιούργησε ανθρώπους κατευθυνόμενους χωρίς δυνατότητα ελεύθερης ανάπτυξης προσωπικότητας, με κατευθυνόμενο τρόπο σκέψης. Για τον λόγο αυτόν εγκαταλείφθηκε, καθώς σε μία ομάδα εργαζομένων αποδείχθηκε ότι είναι δυνατόν & σύνηθες να υπάρχει αύξηση παραγωγικότητας από παροχή κινήτρων & όχι αντικινήτρων.

Πολλά παραδείγματα αποτελούν ομάδες εργαζομένων, όπου φυσικά δεν ισχύει η ποσόστοση στον ιδιωτικό τομέα όπου η παραγωγικότητά τους επέτρεψε ακόμη & την χορήγηση δώρων Χριστουγέννων & Πάσχα, κάτι το οποίο εμείς το ξεχάσαμε.

Στην Αμερική όπου εφαρμόζεται το «μέτρο» της ποσόστοσης σε εκπαιδευτικούς & παιδιά, διέλυσε την παιδεία αφού επέβαλε σε πολλές περιπτώσεις, συγκεκριμένο δυσλεκτικό & ανορθόδοξο τρόπο σκέψης & διδασκαλίας, προκειμένου να επιτύχουν οι ενδιαφερόμενοι, ένταξή τους στα ποσοστά των 25% & 60% & να μην αποκλειστούν στο 15%. Σε συνδιασμό με την ακατανόητη Νομοθέτηση, (φρασεολογία που διετύπωσε η Ενωση Δικαστών & Εισαγγελέων) κάτι παρόμοιο προσπαθεί εν γνώσει του να κάνει & εδώ ο Υπουργός Διοικητικής μεταρρύθμισης, διαλύοντας ότι έχει απομείνει όρθιο στην Δημόσια Διοίκηση, σε βάρος όχι μόνον των εργαζομένων αλλά & των πολιτών.

Η συνεχιζόμενη εφαρμογή της ποσόστοσης στην Αμερικανική παιδεία, όπλισε τους μαθητές αλλά & τους δασκάλους & τους ένταξε σε ένοπλες συμμορίες, οι οποίες αναδεικνύουν τους νικητές & τους χαμένους του 15% της ποσόστοσης, αφού από φόβο, ένεκα της βίας, εντάσσονται στα αποδεκτά ποσοστά 25% & 60% οι ισχυρότεροι στα όπλα.

Τα στοιχεία αυτά, τα οποία είναι υπαρκτά & πραγματικά θα πρέπει αφού ευρεθούν, αξιολογούμενα να χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση επιστράτευσής μας, αλλά & τώρα σε Νομική συλλογική διέξοδό μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καθώς παραβιάζονται βασικές αρχές της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ), αλλά & στο σύνολό της όπως τα άρθρα   Άρθρον 3.- Ουδείς επιτρέπεται να υποβληθή εις βασάνους ούτε εις ποινάς ή μεταχείρισιν απανθρώπους ή εξευτελιστικάς. δεδομένου ότι εξευτελίζεται η αξία του ανθρώπου η οποία προστατεύεται από το Σύνταγμα άρθρο 2 αλλά & το δικαίωμα στην εργασία, άρθρο 22. Επί πλέον ευτελίζεται εντελώς η αξιοκρατεία η αμεροληψία, η αρχή της ισότητας, & προσβάλλεται η προσωπικότητα (άρθρο 5 του Συντάγματος) όπως αυτά ορίζονται από το Ελληνικό Εθνικό Δίκαιο, & το Σύνταγμα.

Και βεβαίως σε περίπτωση επιστράτευσης, εφαρμογή έχει η άρνηση εκτέλεσης προδήλως παράνομης εντολής από έναν έκαστον εξ΄ημών, σύμφωνα με το άρθρο 25 του Ν. 3528/07, οι προϋποθέσεις του οποίου αναφέρονται στην διάταξη β του άρθρου 107 του Ν. 4057/12.

& ας μας πάνε όλους στο πειθαρχικό & να κάνουν Διοίκηση μόνοι τους.

2. Αυτοδίκαιη αργία με εφαρμογή του αντισυνταγματικού Νόμου 4093/12 υποπ. Ζ.3 1 ΦΕΚ222 Α 12/11/2012, το τρισκατάρατο μνημόνιο.

Στην περίπτωση αυτήν έχουμε κατάφωρη παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας, όπως αυτό κατοχυρώνεται από το άρθρο  6 παρ.2 ΕΣΔΑ , το οποίο ορίζει ότι «Παν πρόσωπον κατηγορούμενο επί αδικήματι τεκμαίρεται ότι είναι αθώον μέχρι της νομίμου αποδείξεως της ενοχής του», απέκτησε δε αυξημένη τυπική ισχύ βάσει του άρθρου 28 του Συντάγματος και αποτελεί

αναπόσπαστο τμήμα της ελληνικής έννομης τάξης, με αυξημένη τυπική ισχύ, χωρίς μάλιστα να είναι δυνατή η κατάργηση του με νόμο.

Επιπλέον, και σε νομολογιακό επίπεδο, το ΔΕΚ αναγνωρίζει το τεκμήριο μέσω της ΕΣΔΑ και των γενικότερων συνταγματικών αρχών των κρατών-μελών, θεωρώντας το αναπόσπαστο μέρος των γενικών αρχών του δικαίου των οποίων την τήρηση διασφαλίζει το Δικαστήριο.

1Μπακοπούλος, Το τεκμήριο Αθωότητας, Συνέδριο στην Κύπρο σελ. 91

« Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης»

Ο Χάρτης στο άρθρο 48§1 προβλέπει ότι «Κάθε κατηγορούμενος τεκμαίρεται ότι είναι αθώος μέχρι αποδείξεως της ενοχής του» ενώ η παράγραφος 2 συνεχίζει ορίζοντας ότι «Διασφαλίζεται ο σεβασμός των δικαιωμάτων της υπεράσπισης σε κάθε κατηγορούμενο».Στη συνέχεια το άρθρο 52 προβλέπει ότι το παρόν δικαίωμα έχει το ίδιο νόημα με το αντίστοιχο του άρθρου 6 §2 και 3 της ΕΣΔΑ τονίζοντας με αυτό τον τρόπο την στενή σχέση του χάρτη με την ΕΣΔΑ.

Τέλος, το τεκμήριο κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα της ΕΕ του 2004, το οποίο &

αποτελεί γεγονός τεράστιας σημασίας για την ΕΕ παρά την καθυστέρηση που

παρατηρείται στην κυρωσή του από τα Κράτη-μέλη. Πιο συγκεκριμένα, το Σύνταγμα στον έκτο τίτλο κατοχυρώνει μια σειρά δικαιωμάτων σχετικών με την απονομή της δικαιοσύνης, μεταξύ των οποίων και το τεκμήριο αθωότητας. Συγκεκριμένα το άρθρο  108 ορίζει ότι « 1. Κάθε κατηγορούμενος τεκμαίρεται ότι είναι αθώος μέχρι αποδείξεως της ενοχής του σύμφωνα με τον νόμο. 2. Διασφαλίζεται ο σεβασμός των δικαιωμάτων της υπεράσπισης σε κάθε κατηγορούμενο.».

Οι από μέρους τους παραβίαση της εγγύησης που εξασφαλίζει το τεκμήριο αθωότητας του κατηγορουμένου υποχρεώνει το δικαστήριο σε επέμβαση προς αποκατάσταση της προσβολής, διαφορετικά θα θεωρηθεί ως μη αμερόληπτο12. Ένα τέτοιο γεγονός εκτός από απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας σύμφωνα με το 171 ΚΠΔ, δημιουργεί δικαίωμα προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο μέσω του άρθρου 25 ΕΣΔΑ.όπως παρατηρεί ο Σταθόπουλος, το τεκμήριο αθωότητας εκλαμβάνεται ως συνέπεια του γενικότερου δικαιώματος προστασίας της προσωπικότητας, όπως το θεσπίζουν το Σύνταγμα και ο Αστικός Κώδικας.

Η  δικαστική προστασία αποτελεί ανάγκη που υπαγορεύεται από τη διαπίστωση ότι οι ειδικές συνθήκες της κρίσιμης βιοτικής σχέσης σε συνδυασμό με τη βραδύτητα, με την οποία διεξάγεται κατά κανόνα η κύρια διαγνωστική δίκη, δημιουργούν συνήθως μέχρι την περάτωσή της αμετάκλητες ή δύσκολα αναστρέψιμες καταστάσεις, που ματαιώνουν τον πρακτικό σκοπό της και αποδυναμώνουν τη δραστικότητα της οριστικής δικαστικής προστασίας. Μάλιστα στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει νομολογηθεί με την απόφαση Factortame Ι του ΔΕΚ από 19.6.1990  ότι για

την προστασία δικαιωμάτων που απορρέουν από το κοινοτικό δίκαιο τα εθνικά δικαστήρια είναι υποχρεωμένα να λάβουν τα αναγκαία προσωρινά μέτρα, έστω και αν δεν προβλέπονται από την εθνική νομοθεσία και να αγνοήσουν αντίθετες απαγορευτικές διατάξεις της.

Σκοπός των ασφαλιστικών μέτρων είναι η διασφάλιση των αμφισβητούμενων δικαιωμάτων των διαδίκων μέχρι την οριστική κρίση της διαφοράς ή η ρύθμιση μέχρι τότε μιας κατάστασης προς αποτροπή επικείμενου κινδύνου ή λόγω συνδρομής επείγουσας περίπτωσης (άρθρ. 682 Ι ΚΠολΔ). Οι προϋποθέσεις έτσι για τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων είναι αφενός μεν η ύπαρξη δικαιώματος και γενικότερα έννομης σχέσης του ουσιαστικού δικαίου και αφετέρου η συνδρομή επικείμενου κινδύνου ή επείγουσας περίπτωσης.

Κατόπιν των άνω εκτεθέντων & ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές εξόντωσής μας, καθίσταται σαφής η ανάγκη πλέον πέραν των όποιων κινητοποιήσεών μας, νομικών ενεργειών συλλογικά κατά των αιρετών Αυτοδιοικητικών, στους οποίους πρέπει να καταδείξουμε με σαφή τρόπο, ότι οι Δήμοι & οι Περιφέρειες αποτελούν Δημόσια Διοίκηση με την οποία οφείλουν συμμόρφωση, καθώς το Διεθνές Δίκαιο το οποίο παραβιάζουν είναι ισχυρότερο του  αντισυνταγματικού Νόμου 4093/12 υποπ. Ζ.3 1 ΦΕΚ222 Α 12/11/2012, το τρισκατάρατο μνημόνιο, το οποίο εφαρμόζουν & το οποίο το ίδιο το μνημόνιο τους δίνει την δυνατότητα να μην το εφαρμόσουν αναστέλοντας τις αργίες.

Είναι λοιπόν ανάγκη η συλλογική κατάθεση των προβλεπόμενων ένδικων μέσων για αναστολή & απαγόρευση των αργιών, μέχρι τελεσιδικίας των υποθέσεων, ενώπιον των Διοικητικών & Πολιτικών Δικαστηρίων ανάλογα κατά περίπτωση, η κατάθεση ομαδικών αγωγών αποζημίωσης για προσβολή προσωπικότητας, & της ανθρώπινης αξίας, ηθικές & υλικές βλάβες, διάλυση οικογενειών, απειλές & εκφοβισμό, έκθεση σε κίνδυνο ανθρώπινης ζωής, όπου αυτό συμβαίνει με ασθένειες που προκαλούνται είτε σωματικές είτε ψυχικές, κατάθεση ομαδικών ποινικών μηνύσεων & προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, διότι καταχρώμενοι του Δημοσίου αξιώματός τους, προκαλούν την διάλυση της Δημόσιας Διοίκησης με στοχευμένη εξόντωση των εργαζομένων της.

Συνάδελφοι. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε ότι μας αφορά, στους αιρετούς, να διαλύσουν την Δημόσια Διοίκηση & να τσακίσουν την αξιοπρέπειά μας & τις οικογένειές μας.

Πρέπει να σταθούμε αλληλέγγυοι & ενωμένοι απομονώνοντας εκείνους τους «συναδέλφους» που για την εξασφάλιση της δικής τους ευνοιοκρατείας, συνεργάζονται σε αυτές τις πολιτικές επικαλούμενοι δήθεν τον νόμο, στρεφόμενοι εναντίον μας, με ΕΔΕ κλήσεις σε απολογίες & τα συναφή, ελπίζοντας μάταια στην δική τους εξασφάλιση.

Πρέπει να καταδείξουμε τον δρόμο του Αγώνα σε όλη την Ελλάδα & να καταστήσουμε σαφές προς τους αιρετούς αυτοδιοικητικούς της τελευταίας πενταετίας, που με περισσό ζήλο εφαρμόζουν τις πολιτικές των μνημονίων, ότι η Δημόσια Διοίκηση, δεν είναι ιδιόκτητη αλλά ανοίκει στους πολίτες αυτής της Χώρας.

Πρέπει να καταδείξουμε σε όλους τους αιρετούς αυτοδιοικητικούς, ότι το έργο της κατασκευής επίορκων υπαλλήλων που τους έχει ανατεθεί από την Κυβέρνηση, δεν θα πραγματοποιηθεί & ότι κάθε καταχραστής του Δημοσίου αξιώματός του, επικαλούμενος τον Νόμο, θα τιμωρηθεί.

Στο χέρι μας είναι να παραμείνουμε όρθιοι & να διαφυλλάξουμε την Δημόσια Διοίκηση, την αξιοπρέπειά μας & τα Ανθρώπινα Δικαιώματά μας.

Ιάκωβος Τίγκας

                                                                                

                                                                                  

                                                                         

---