ΜΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥ

ΑΝΤΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ

ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΣΥΜΑΘΗΤΗ & ΣΥΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΠΥΡΟΒΟΛΗΤΗ ΣΤΑΥΡΟ.

Ηξερα από έναν κοινό μας φίλο γιατρό ότι ο Σταύρος είχε καρκίνο & τον έτρωγε καλπάζοντας. Ηλπιζα πάντα για το καλύτερο. Γι αυτό δεν απαντούσε στο τηλέφωνο. Κι εγώ δεν ήξερα τι να του πω. Εκείνο το Κυριακάτικο Αυγουστιάτικο σούρουπο χτύπησε το τηλέφωνο. "Το Πυροβολικό πολύ το αγαπώ...φίλε φεύγω...δεν είμαι καλά...πήρα να σε χαιρετήσω..." Πάγωσα, δεν ήξερα τι να πω....Δεν σε κορόϊδεψα όμως θυμάσαι; Κάνε κουράγιο σου είπα, μην φοβάσαι, οι Πυροβολητές τραγουδάνε μωρέ, όπως τότε..."Το Πυροβολικό πολύ το αγαπώ...& εσύ βρε σκοπευτή βάλε παρεκτροπή...& εσύ βρε γεμιστή βάλε εκρηκτική, να τα κάνω όλα σκόνη & ας πεθάνω στο κανόνι..." Θυμάσαι στις βολές που τραγουδάγαμε, "κανονισμός...παρεκτροπή...κλίση πυροσωλήν εγκαιροφλεγής...γέμισμα...δραστική βολή..." βροντάγανε τα κανόνια σκέτο γλέντι. Θυμάσαι το οχτάϊντζο τον Βούδα; Θυμάσαι τον βλάχο από τον Ορχομενό που τον παράστενα στην βραδυνή αναφορά & ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια; Θυμάσαι όταν αρώστησα με πνευμονία που με τάϊζες στο κρεββάτι; Θυμάσαι την ορκωμοσία; Οχι δεν είμαστε μιλιταριστές. Είμαστε υπερήφανοι που αξιωθήκαμε να υπηρετήσουμε την Πατρίδα φορώντας τα τιμημένα μαύρα οπλόσημα του Πυροβολικού. Και εγώ δεν ήρθα στην κηδεία σου γιατί δεν είχα χρήματα για το ταξίδι στην Αθήνα. Συγχώρα με Σταύρο. Ετσι θέλησαν οι προδότες που τρώνε καρπαζιές από την τρόϊκα για λογαριασμό μας & μυξοκλένε για λογαριασμό μας χωρίς να τους έχουμε δώσει κανένα δικαίωμα για κάτι τέτοιο. Αυτή την Πατρίδα που την Υπηρετήσαμε με τα μαύρα οπλόσημα του τιμημένου Πυροβολικού έχουν τσαλαπατήσει οι αντίχριστοι. Εμάς τους Πυροβολητές θέλουν να εξευτελίσουν οι Θεομπαίχτες.Δέν κατάλαβαν όμως ότι έχουμε εκπαιδευτεί στον ψυχολογικό πόλεμο, ότι δεν μασάμε. Ξέρω Σταύρο ότι είσαι καλά. Είμαι συνεχώς μαζί σου όπως σου υποσχέθηκα σε σκέπτομαι καθημερινά & σε θυμάμαι στις προσευχές μου. Να με θυμάσαι & εσύ φίλε από εκεί που είσαι κοντά στον Θεό. Καλήν αντάμωση φίλε.

Ιάκωβος Τίγκας