Παγκοσμιοποίηση: Θα το ρισκάρουμε;
Ενα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα το οποίο αναδημοσιεύω αυτούσιο από το "Πενταπόσταγμα".
Η δυσπιστία και διστακτικότητα απέναντι στην παγκοσμιοποίηση δεν είναι αδικαιολόγητες. Σε κάθε περίοδο της ιστορίας οι αντιδρώντες σε ένα καθεστώς είχαν την δυνατότητα να καταφύγουν σε μια άλλη περιοχή, όπου τον έλεγχο ασκούσε άλλη δύναμη. Έπί παραδείγματι, την περίοδο της Τουρκοκρατίας πολλοί Έλληνες κατέφυγαν στη Δύση ή τη Ρωσία. Τον εικοστό αιώνα οι αντίθετοι στον φασιστικό ολοκληρωτισμό του Χίτλερ κατέφευγαν στην Αμερική ή σε άλλες ελεύθερες περιοχές. Οι αντίθετοι στην κομμουνιστική τυραννία της Σοβιετικής Ένωσης κατέφευγαν στη Δυτική Ευρώπη. Οι αντιπολιτευόμενοι στο καθεστώς του Φιντέλ Κάστρο κατέφευγαν στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Για να έρθουμε και στα δικά μας, όσοι αντιδρούσαν στο καθεστώς των συνταγματαρχών κατέφευγαν στο Παρίσι ή σε άλλα μέρη της Ευρώπης. Μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία παρουσιάζει το εγγενές μειονέκτημα ότι δεν αφήνει περιθώρια φυγής σε όσους τυχόν αντιδράσουν στην ηγεσία της. Αν ένα ολοκληρωτικό καθεστώς επικρατήσει σε μια παγκόσμια κοινωνία, πού θα καταφύγει η αντιπολίτευση; Θα πει κάποιος ότι πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι, και ότι η μελλοντική παγκοσμιοποιημένη κοινωνία θα είναι μια « ευτοπία ». Το ερώτημα είναι: Η μελέτη της ανθρώπινης ιστορίας – ας μην ασχοληθούμε σ’ αυτό το σημείο με τις προφητείες – δικαιολογεί μια τέτοια αισιοδοξία; Και, σε τελική ανάλυση, γιατί να το ρισκάρουμε; Ένα άλλο εγγενές μειονέκτημα της παγκοσμιοποίησης είναι το έλλειμμα δημοκρατίας που προϋποθέτει. Όσο πιο μικρή είναι μια κοινότητα, μια κοινωνία, τόσο πιο εύκολο είναι και να κυβερνηθεί δημοκρατικά. Όσο πιο μεγάλη γίνεται, τόσο η λειτουργία της δημοκρατίας καθίσταται δυσκολότερη. Επί παραδείγματι: Στην ελληνική κοινοβουλευτική δημοκρατία 11 εκατομμύρια Έλληνες εκπροσωπούνται στο ελληνικό κοινοβούλιο μέσω 300 βουλευτών. Στο ευρωκοινοβούλιο εκπροσωπούνται μέσω 24 ευρωβουλευτών σε ένα σύνολο 785 ευρωβουλευτών. Πόσο δημοκρατικό είναι αυτό; Σε αριθμούς σημαίνει έκπτωση της δημοκρατίας κατά 97%.
Εγώ απλά να συμπληρώσω ότι το εγχείρημα είναι μονόδρομος απλά επειδή υπάρχουν καλά προσαρμοσμένοι άνθρωποι σε μιά βαριά άρρωστη κοινωνία & αυτό το θεωρούν Υγεία. Ας ετοιμαστούμε & για την υποδοχή του Μεγάλου Χασάπη.
Ιάκωβος Τίγκας.
Η δυσπιστία και διστακτικότητα απέναντι στην παγκοσμιοποίηση δεν είναι αδικαιολόγητες. Σε κάθε περίοδο της ιστορίας οι αντιδρώντες σε ένα καθεστώς είχαν την δυνατότητα να καταφύγουν σε μια άλλη περιοχή, όπου τον έλεγχο ασκούσε άλλη δύναμη. Έπί παραδείγματι, την περίοδο της Τουρκοκρατίας πολλοί Έλληνες κατέφυγαν στη Δύση ή τη Ρωσία. Τον εικοστό αιώνα οι αντίθετοι στον φασιστικό ολοκληρωτισμό του Χίτλερ κατέφευγαν στην Αμερική ή σε άλλες ελεύθερες περιοχές. Οι αντίθετοι στην κομμουνιστική τυραννία της Σοβιετικής Ένωσης κατέφευγαν στη Δυτική Ευρώπη. Οι αντιπολιτευόμενοι στο καθεστώς του Φιντέλ Κάστρο κατέφευγαν στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Για να έρθουμε και στα δικά μας, όσοι αντιδρούσαν στο καθεστώς των συνταγματαρχών κατέφευγαν στο Παρίσι ή σε άλλα μέρη της Ευρώπης. Μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία παρουσιάζει το εγγενές μειονέκτημα ότι δεν αφήνει περιθώρια φυγής σε όσους τυχόν αντιδράσουν στην ηγεσία της. Αν ένα ολοκληρωτικό καθεστώς επικρατήσει σε μια παγκόσμια κοινωνία, πού θα καταφύγει η αντιπολίτευση; Θα πει κάποιος ότι πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι, και ότι η μελλοντική παγκοσμιοποιημένη κοινωνία θα είναι μια « ευτοπία ». Το ερώτημα είναι: Η μελέτη της ανθρώπινης ιστορίας – ας μην ασχοληθούμε σ’ αυτό το σημείο με τις προφητείες – δικαιολογεί μια τέτοια αισιοδοξία; Και, σε τελική ανάλυση, γιατί να το ρισκάρουμε; Ένα άλλο εγγενές μειονέκτημα της παγκοσμιοποίησης είναι το έλλειμμα δημοκρατίας που προϋποθέτει. Όσο πιο μικρή είναι μια κοινότητα, μια κοινωνία, τόσο πιο εύκολο είναι και να κυβερνηθεί δημοκρατικά. Όσο πιο μεγάλη γίνεται, τόσο η λειτουργία της δημοκρατίας καθίσταται δυσκολότερη. Επί παραδείγματι: Στην ελληνική κοινοβουλευτική δημοκρατία 11 εκατομμύρια Έλληνες εκπροσωπούνται στο ελληνικό κοινοβούλιο μέσω 300 βουλευτών. Στο ευρωκοινοβούλιο εκπροσωπούνται μέσω 24 ευρωβουλευτών σε ένα σύνολο 785 ευρωβουλευτών. Πόσο δημοκρατικό είναι αυτό; Σε αριθμούς σημαίνει έκπτωση της δημοκρατίας κατά 97%.
Εγώ απλά να συμπληρώσω ότι το εγχείρημα είναι μονόδρομος απλά επειδή υπάρχουν καλά προσαρμοσμένοι άνθρωποι σε μιά βαριά άρρωστη κοινωνία & αυτό το θεωρούν Υγεία. Ας ετοιμαστούμε & για την υποδοχή του Μεγάλου Χασάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου