Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2019

Χρστούγεννα 2019. Ημέρα χαράς & ελπίδας.

Ωσαννά εν τοις Υψίστοις
Χριστούγεννα 2019, ημέρα χαράς & ελπίδας.
Άλλη μια επέτειος των Γεννεθλίων του Θεανθρώπου, χωρίς την φυσική παρουσία του εορταζόμενου, όπου η γη βγάζει ακόμη αγκάθια & τριβόλια, μας φέρνει ακόμη πιο κοντά χρονικά, στην εκπλήρωση της υπόσχεσης της λύτρωσης.
2000 χρόνια εκατομμύρια ανθρώπων, προσεύχονται καθημερινά στους Ναούς, στα σπίτια, ζητώντας την έλευση της Βασιλείας & της Δικαιοσύνης του Θεού στην γη: «ελθέτω η Βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ & επί της γης».
Πόσοι όμως συνειδητοποιούν τι ζητάνε; λίγοι. Οι πολλοί, αρκούνται στην φορκλορική διάσταση της στείρας αγαπολογίας, χωρίς να ταξιδεύουν την χαρά & την ελπίδα τους, στις φυλακές, στα νοσοκομεία, στα κοιμητήρια, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα πεδία των μαχών, στους άδικα νεκρούς, στις πιάτσες των πορνών, στις γιάφκες των εγκληματιών, στα κέντρα του σοδομισμού, της παιδικής κακοποίησης, τις οικογενειακές τραγωδίες, τις φυσικές & τεχνικές καταστροφές, τους αστέγους, την πόρνη δικαιοσύνη, την προσωπική τους δυστυχία, & όλα όσα συνθέτουν την τραγικότητα του ανθρωπίνου προσώπου. Μια τραγικότητα που δεν διορθώνεται χωρίς την εγκαθίδρυση της Βουλής των Δικαίων, υπό την αδιαμφισβήτητη καθοδήγηση του Κληρονόμου Βασιλιά της Δόξας.
Αυτού που επέλεξε, ενώ του ανήκουν οι πάντες & τα πάντα, να γεννηθεί μέσα σε έναν σταύλο ζώων, άστεγος ο ίδιος, & η Γυναίκα που επέλεξε για Μητέρα του.
Αυτού που επέλεξε, άλλους να σώσει, αλλά δεν έσωσε τον εαυτό του, κατά την αντίληψη των σταυρωτών του, & δεν κατέβηκε από τον Σταυρό.
Αυτού που επέλεξε να χύσει το Αίμα του & να κλωνίσει την Σάρκα του, καλώντας τους ανθρώπους να τρώνε την σάρκα του & να πίνουν το αίμα του, για να έχουν ζωή αιώνιο, & να αφεθούν τα παραπτώματά μας, νικώντας τον θάνατο με την Ανάστασή του, δείχνοντάς μας, τι πρόκειται να συμβεί & με εμάς, εάν θελήσουμε. «Στον κόσμο θλίψη θα έχετε αλλά θαρσείτε, εγώ νίκησα τον κόσμο».
Αυτού που επέλεξε να πλύνει τα πόδια των μαθητών του, λέγοντάς τους, ότι δεν ήρθε να υπηρετηθεί, αλλά να τους υπηρετήσει.
Αυτού που επέλεξε Παντοδύναμος ών, να υπηρετήσει τα πλάσματα των χειρών του.
Οσοι καταλάβαμε, αυτόν ζητάμε, αυτόν θέλουμε για Βασιλιά μας, & τους εκλεκτούς του, να εκτελούμε τις εντολές του χωρίς αντιλογία, έσχατοι εξ΄όλων.
Στην εποχή μας, όπου κάθε προοπτική ζωής, έχει χαθεί, όπου οι καταστάσεις ανωμαλίας, παραλογισμού, σοδομισμού & ανομίας βασιλεύουν, το μέλλον των παιδιών, έχει υποθηκευτεί, σε μια κατάσταση απόλυτου σκότους, που οι σκιές βασιλεύουν, όπως ακριβώς μας τα είπε, ότι θα συμβούν λίγο πριν το τέλος, η ελπίδα της λύτρωσης, είναι πιο ζωηρή από κάθε άλλη εποχή, & αντηχούν τα λόγια του: «Όταν θα τα βλέπετε, όλα αυτά να γίνονται, επάρατε τας κεφαλάς υμών, η απολύτρωσή σας είναι εγγύς, επί θύραις».
Αντηχούν τα λόγια του ψαλμωδού:
«10 εἴπατε ἐν τοῖς ἔθνεσιν· ὁ Κύριος ἐβασίλευσε, καὶ γὰρ κατώρθωσε τὴν οἰκουμένην, ἥτις οὐ σαλευθήσεται, κρινεῖ λαοὺς ἐν εὐθύτητι. 11 εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοὶ καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ, σαλευθήτω ἡ θάλασσα καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς· 12 χαρήσεται τὰ πεδία καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς· τότε ἀγαλλιάσονται πάντα τὰ ξύλα τοῦ δρυμοῦ 13 πρὸ προσώπου τοῦ Κυρίου, ὅτι ἔρχεται, ὅτι ἔρχεται κρῖναι τὴν γῆν. κρινεῖ τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ καὶ λαοὺς ἐν τῇ ἀληθείᾳ αὐτοῦ.» 95.
«ΠΑΝΤΑ τὰ ἔθνη κροτήσατε χεῖρας, ἀλαλάξατε τῷ Θεῷ ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεως. 3 ὅτι Κύριος ὕψιστος, φοβερός, βασιλεὺς μέγας ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν. 4 ὑπέταξε λαοὺς ἡμῖν καὶ ἔθνη ὑπὸ τοὺς πόδας ἡμῶν· 5 ἐξελέξατο ἡμῖν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ, τὴν καλλονὴν ᾿Ιακώβ, ἣν ἠγάπησεν. 6 ἀνέβη ὁ Θεὸς ἐν ἀλαλαγμῷ, Κύριος ἐν φωνῇ σάλπιγγος. 7 ψάλατε τῷ Θεῷ ἡμῶν, ψάλατε, ψάλατε τῷ βασιλεῖ ἡμῶν, ψάλατε, 8 ὅτι βασιλεὺς πάσης τῆς γῆς ὁ Θεός, ψάλατε συνετῶς. 9 ἐβασίλευσεν ὁ Θεὸς ἐπὶ τὰ ἔθνη, ὁ Θεὸς κάθηται ἐπὶ θρόνου ἁγίου αὐτοῦ. 10 ἄρχοντες λαῶν συνήχθησαν μετὰ τοῦ Θεοῦ ῾Αβραάμ, ὅτι τοῦ Θεοῦ οἱ κραταιοὶ τῆς γῆς σφόδρα ἐπήρθησαν.» 46
Καλά Χριστούγεννα. Ωσαννά εν τοις Υψίστοις.
Ιάκωβος Τίγκας

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2019

Ευλογημένος ο Ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου

Ωσαννά εν τοις Υψίστοις
Δυσχιλιοστή, δέκατη ένατη επέτειος, του συνταρακτικότερου μέχρι στιγμής γεγονότος, της ανθρώπινης ιστορίας. Της ενανθρώπισης του Υιού του Θεού, & την φανέρωσή του στους ανθρώπους, για την σωτηρία & την αλλαγή του κόσμου στην Γη.
Ο κόσμος άλλαξε, σε πρώτη φάση, μετά την Ανάσταση: "καὶ προσελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων· ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς. 19 πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, 20 διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος." (Ματθαίος 28).
Ωσαννά εν τοις Υψίστοις, Ευλογημένος ο Ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου.
Ιάκωβος Τίγκας

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2019

Αγάπη προς τους εχθρούς. Ουτοπία; ή εφικτό;

Το πλέον δυσκολοκατανόητο, παρεξηγημένο & μεγαλόπρεπο δίδαγμα.
Η αγάπη προς τους εχθρούς, είναι βασικό δίδαγμα, του Θεανθρώπου Χριστού, προς τους ανθρώπους.
Και όχι μόνον δίδαγμα, αλλά απαίτηση, προαπαιτούμενο θα λέγαμε με την γλώσσα του σήμερα, για την μετοχή στην Βασιλεία του Θεού.
Είναι όμως εφικτό; & πως μπορούμε να το επιτύχουμε & να το νοιώσουμε; 
Εδώ είναι το κλειδί. Τι είναι εκείνο που θα πρέπει να νοιώσουμε; Και η Δικαιοσύνη; η τιμωρία; επίσης προαπαιτούμενα για την Βασιλεία του Θεού. Πως συνυπάρχουν αυτά τα εν πρώτοις αντιφατικά, προαπαιτούμενα;
Η απάντηση εμπεριέχεται στα κείμενα της Αγίας Γραφής, & ειδικά στην Καινή Διαθήκη, όπου περιγράφονται συμβάντα, που αποδεικνύουν ότι η αγάπη προς τους εχθρούς, είναι εφικτή, συνυπάρχει με την Δικαιοσύνη & την τιμωρία, & εκφράζεται με συγκεκριμένο τρόπο.
Θα αναφερθώ στην αδιανόητη συγχώρηση του Χριστού προς τους Σταυρωτές του, την ώρα που πέθαινε επάνω στον Σταυρό & τα αποτελέσματα που παράχθηκαν από αυτό, & στην επίσης αδιανόητη συγχώρηση του Στεφάνου, την ώρα που πέθαινε με λιθοβολισμό προς εκείνους που τον λιθοβολούσαν, & την μεταστροφή του Σαούλ, που μετονομάστηκε σε Παύλο, & αναδείχθηκε ο Απόστολος των Εθνών. 
Η παρεξήγηση & η παρερμήνευση, προκύπτει από το λάθος που κάνουν οι άνθρωποι, περιμένοντας να νοιώσουν για τους εχθρούς τους, το συναίσθημα της αγάπης, όπως το νοιώθουν με τα προσφιλή τους πρόσωπα. Ετσι διαπιστώνουν ότι είναι αδύνατον, καταλήγουν ότι είναι πολύ δύσκολο, & στο τέλος το διαστρεβλώνουν με την στείρα αγαπολογία, που βολεύει, παραιτούνται από την διεκδίκηση της Δικαιοσύνης, & καταλήγουν στο αρρωστημένο ψυχιατρικό σύνδρομο της Στοκχόλμης, όπου το θύμα, αρχίζει & τρέφει συμπάθεια προς τον θύτη του.
Ας δούμε όμως πως πραγματικά είναι τα πράγματα, απλά, κατανοητά & εφικτά.
Οταν ο Χριστός είπε επάνω στον Σταυρό εκείνο το αδιανόητο: "Πάτερ, άφες αυτοίς, ού γαρ οίδασι τι ποιούσι", γνώριζε τι θα συμβεί στο άμεσο μέλλον.
Ετσι λοιπόν, μετά την Ανάσταση & την Ανάληψη, όταν συνέβη η Πεντηκοστή, & έλαβαν οι παρευρισκόμενοι το Αγιο Πνεύμα με μορφή πύρινων γλωσσών στα κεφάλια τους, ο Πέτρος, εμπνευσμένος, άρχισε να απευθύνεται στο πλήθος που ήταν μαζεμένο & έλεγαν ότι είναι μεθυσμένοι, επειδή μιλούσαν ξένες γλώσσες, & να τους εξηγεί πως έχουν τα πράγματα. Τους είπε με δυο λόγια, ότι "αυτός που εσείς Σταυρώσατε, είναι αυτός που Αναστήθηκε & ευθύνεται για την αποστολή του Αγίου Πνεύματος, & πως αυτός είναι ο Σωτήρας του κόσμου".
Το αποτέλεσμα που παράχθηκε ήταν ότι από αυτούς, που φώναζαν "άρον άρον, σταύρωσον αυτόν", πολλοί ήρθαν σε επίγνωση, μετανόησαν, (νόησαν εκ των υστέρων), & έφτιαξαν τον πρώτο πυρήνα της Εκκλησίας.
Δεν θα μπορούσε να συμβεί αυτό, εάν τους είχε κλείσει τον δρόμο ο Χριστός, & δεν τους άφηνε, επάνω στον Σταυρό.
Το δεύτερο συμβάν, αφορά τον λιθοβολισμό του Στεφάνου, ο οποίος, την ώρα που πέθαινε, είπα το αδιανόητο "Κύριε άφες αυτοίς, & μη στήσεις την αμαρτία την οποία κάνουν".
Ας δούμε το αποτέλεσμα που παράχθηκε από αυτό.
Ανάμεσα στο πλήθος που τον λιθοβολούσαν, ήταν & ο ανήλικος Σαούλ, Φαρισαίος στο Αξίωμα, ο οποίος επειδή ήταν ανήλικος, δεν μπορούσε να λάβει μέρος στον λιθοβολισμό, & φύλασσε τα ρούχα εκείνων που λιθοβολούσαν. 
Οταν ενηλικιώθηκε, εξελίχθηκε σε μεγάλο διώκτη & φονιά των Χριστιανών, & είχε επιδοθεί με ζήλο στην εξολόθρευση της αίρεσης του Χριστού, υπηρετώντας τα συμφέροντα των Ιουδαίων, ταξιδεύοντας, ανακαλύπτοντας  & εξολοθρεύοντας τους πυρήνες της Χριστιανικής πίστης, όπου υπήρχαν στον τότε γνωστό κόσμο.
Μέχρι το θαυμαστό συμβάν, στο δρόμο για την Δαμασκό, όπου πήγαινε να εξολοθρεύσει τους εκεί Χριστιανούς. Τότε που τον τύφλωσε ο ίδιος ο Χριστός με εκτυφλωτική λάμψη, & άκουσε την φωνή του να του λέει: " Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;" 
Το αποτέλεσμα που παράχθηκε, ήταν η μεταστροφή του διώκτη Σαούλ, σε Απόστολο των Εθνών Παύλο, αφού έκατσε τρεις μέρες χωρίς να φάει & να πιει τίποτε, & τις οδηγίες που του δόθηκαν, αντί να εξολοθρεύσει τον Χριστιανικό πυρήνα της Δαμασκού, πήγε & τους κήρυξε τα συμβάντα & τον λόγο του Θεού.
Δεν θα μπορούσε να συμβεί αυτό, εάν ο Στέφανος τους είχε κλείσει τον δρόμο, όταν τον λιθοβολούσαν.
Η αγάπη προς τους εχθρούς λοιπόν συνυπάρχει με την διεκδίκηση της Δικαιοσύνης, & η μεγαλύτερη & γλυκύτερη εκδίκηση του αδικούμενου, είναι να δει αυτούς που τον αδίκησαν, κοντά στον Θεό, ερχόμενους στα συγκαλά τους. Εάν αυτό συμβεί, για όσους συμβεί, τότε δεν θα είναι εχθροί του. Για όσους δεν θα συμβεί, & δεν θα έρθουν στα συγκαλά τους, όπως λέει & η Γραφή, "καλύτερα να είχαν δέσει μια πέτρα στον λαιμό τους, & να είχαν πέσει στην θάλασσα".
Το ποιοι θα έρθουν στα συγκαλά τους & ποιοι  όχι, αυτό δεν το γνωρίζουμε εμείς.
Ας τους αφήσουμε ανοιχτό τον δρόμο.
Ιάκωβος Τίγκας       
  

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2019

Μέθεξη με τον Θεό

22 Δαυίδ
 ΚΥΡΙΟΣ ποιμαίνει με καὶ οὐδέν με ὑστερήσει. 2 εἰς τόπον χλόης, ἐκεῖ με κατεσκήνωσεν, ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως ἐξέθρεψέ με, 3 τὴν ψυχήν μου ἐπέστρεψεν. ὡδήγησέ με ἐπὶ τρίβους δικαιοσύνης ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. 4 ἐὰν γὰρ καὶ πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σὺ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ· ἡ ράβδος σου καὶ ἡ βακτηρία σου, αὗταί με παρεκάλεσαν. 5 ἡτοίμασας ἐνώπιόν μου τράπεζαν, ἐξεναντίας τῶν θλιβόντων με· ἐλίπανας ἐν ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου, καὶ τὸ ποτήριόν σου μεθύσκον με ὡσεὶ κράτιστον. 6 καὶ τὸ ἔλεός σου καταδιώξει με πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, καὶ τὸ κατοικεῖν με ἐν οἴκῳ Κυρίου εἰς μακρότητα ἡμερῶν.
Δαυίδ 22