Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012


Ο ΟΡΕΙΒΑΤΗΣ

Μεταφέρω μιά όμορφη ιστορία από μιά καλή μου φίλη.
Κάποιος ορειβάτης έβαλε στόχο την κατάκτηση μιάς ψηλής βουνοκορφής. Θέλοντας να καρπωθεί όλη την δόξα, αφού στοιχημάτησε, ένα πρωινό ξεκίνησε μόνος του. 
Ηταν χειμώνας & οι καιρικές συνθήκες αντίξοες, αλλά αυτό ήταν που ήθελε, ώστε να υπάρχει υψηλός βαθμός δυσκολίας στο εγχείρημά του.
Πάλεβε όλη την ημέρα ανεβαίνοντας ώσπου άρχισε να νυχτώνει. Οσο έβλεπε ακόμη, εκτίμησε ότι σχεδόν τα είχε καταφέρει & δεν ήθελε πολύ ακόμη για την κορυφή. Νύχτωσε για τα καλά, πίσα σκοτάδι, δεν έβλεπε τίποτε, το κρύο τσουχτερό, αλλά αυτός συνέχιζε. Λίγο ακόμη & θα έφτανε στην κορυφή. Και τότε, θα έστηνε το αντίσκοινό του, είχε όλον τον εξοπλισμό, θα ξεκουραζόταν. Αλλωστε δεν ήταν η πρώτη φορά.
Ξαφνικά, γλύστρισε & βρέθηκε στο κενό. Ηταν δεμένος όμως με το σχοινί του. Ετσι σταμάτησε σε κάποιο σημείο η πτώση του & ταλαντευόταν κρεμασμένος στο σχοινί. Προσπάθησε να διακρίνει γύρω του αλλά το σκοτάδι ήταν πυκνό. Η χιονοθύελα είχε δυναμώσει, το κρύο & ο αέρας τον έδερναν από παντού. "Και τώρα τι κάνουμε;" σκέφτηκε. Ενοιωσε το κορμί του να μουδιάζει από το κρύο. Πάνω στην απόγνωσή του φώναξε: "Θεέ μου σώσε με". Και ώ του θαύματος πήρε απάντηση: "Πιστεύεις πραγματικά ότι μπορώ να σε σώσω;"... "Ναι απάντησε αν δεν μπορείς εσύ τότε ποιός μπορεί να με σώσει;"
"Αν θέλεις να σωθείς, τότε κόψε το σχοινί".
Τάχασε. Μα αν κόψω το σχοινί θα σκοτωθώ...Δεν ξαναπήρε απάντηση.
Την άλλη μέρα τον βρήκαν πεθαμένο παγωμένο, κρεμασμένο από το σχοινί δύο μόλις μέτρα από το έδαφος.
Πολύ σύντομα όλοι μας θα βρεθούμε στην θέση του ορειβάτη. Θα μας ζητηθεί να μείνουμε κρεμασμένοι στο σχοινί μας. Πόσοι από εμάς θα βρούμε το κουράγιο να το κόψουμε; Πόσοι θα εμπιστευτούμε τον Θεό; Πόσο δεμένος είναι ο καθένας με το σχοινί του; Εδώ λοιπόν έχουν εφαρμογή κάποια Αγιογραφικά χωρία που αξίζει να θυμηθούμε: "Ουκ επ΄άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος", "αυτός που θέλει να σώσει την ζωή του, θα την χάσει. Και όποιος χάσει την ζωή του για Μένα αυτός θα την βρεί".
Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που λένε & ξαναλένε: "Τι να κάνουμε; Μπορούμε εμείς να κάνουμε κάτι; Δεν μπορούμε. Εχει ο Θεός". Ναι ρε παιδιά έχει ο Θεός & δίνει. Πρέπει όμως & εσύ να το πάρεις αυτό που σου δίνει. Μήπως αυτοί που θα σε κρεμάσουν στο σχοινί είναι αθάνατοι; Μήπως αν πουλήσεις την ψυχή σου θα παραμείνεις αθάνατος; Και τι αντάλλαγμα έχεις να δώσεις για την ψυχή σου; Η δεν υπάρχει ψυχή. Από εκεί ξεκινάνε όλα.
Ιάκωβος Τίγκας.      

2 σχόλια:

  1. Καλημέρα

    Πολύ καλή ιστορία. Δείγμα της εξάρτησης που έχουμε από τις ανέσεις που μας περιβάλουν και του υπέρμετρου εγωισμού μας, αλλά και της έλειψης πίστης που χαρακτηρίζει την πλειοψηφία των σύγχρονων Ελλήνων και όχι μόνο.

    Αυτό που χρειάζεται τελικά είναι αυτό που μας λείπει περισσότερο και αυτό είναι η πίστη.. Πίστη ότι μπορούμε να ανατρέψουμε την σαπίλα. Πίστη ότι παρόλες τις αντιξοότητες μπορούμε να τα καταφέρουμε...
    Στο κάτω κάτω της γραφής , από εμάς εξαρτάται!
    Σπύρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οσον αφορά το ανθρωποκεντρικό μέρος ναι. Ομως δεν πρόκειται ν΄αλλάξει τίποτε ακριβώς επειδή είναι γραμμένα & επαληθεύονται με εκπληκτική ακρίβεια. Αν η Εκκλησία & οι άνθρωποι στο σύνολό τους σκέπτονταν διαφορετικά, δεν θα ήταν γραμμένα έτσι. Αυτό δεν σημαίνει ότι περιμένει κανείς την καταστροφή του κόσμου. Αντίθετα αναμένεται το ξεκίνημα ενός καινούργιου κόσμου, απαλλαγμένου από το "μικρόβιο" του κακού.Σε καμία περίπτωση δεν βάζουμε το κεφάλι κάτω αλλά αντίθετα κατά το "επάρατε τας κεφαλάς υμών, ότι εγγύς εστίν επί θύραις". Και βέβαια ενοείται ότι η έκφραση των αντιρήσεων & αντιστάσεων, είναι & επιβεβλημένη & αναγκαία. Οι σχέσεις Θεού & ανθρώπων είναι αμφίδρομες. Υπ΄αυτήν την έννοια ναι μπορούμε ν΄αλλάξουμε τον κόσμο & ν΄αποτινάξουμε την σαπίλα, όλοι μαζί & ο καθένας ξεχωριστά.

      Διαγραφή