Το ζητούμενο όμως, θα μπορέσουμε να ξαναβγούμε;
Με αφορμή την εξώδιο ακολουθία του Μητροπολίτη Λαρίσης κυρού Ιγνατίου, αλλά & προσφιλών μου προσώπων που τώρα τελευταία έφυγαν, θέλω να μοιραστώ μερικές σκέψεις μου, που καθημερινά με απασχολούν, εδώ & πολλά χρόνια.
Με προοπτική τον ανεξήγητο θάνατο & την φθορά, που παραμένουν μυστήριο ακόμη για την επιστήμη, οι θνητοί άνθρωποι, θα έπρεπε να έχουμε αντιληφθεί τον ρόλο μας κατά την διάρκεια του χρόνου της ζωής μας εδώ. Απλά πράγματα. Είναι κάτι όπως η ζωή του Δόκιμου Εφεδρου Αξιωματικού, όπου ο Δόκιμος δοκιμάζεται, για να κριθεί εάν είναι κατάλληλος για να γίνει Αξιωματικός & να πάρει το πρώτο άστρο, αυτό του Ανθυπολοχαγού.
Αυτό σημαίνει ότι η πορεία του θα πρέπει να είναι συμβατή, ως προς την συμπεριφορά του, τις πράξεις του & την εν γένει δραστηριότητά του.
Στην περίπτωση της ζωής μας ισχύουν ακριβώς τα ίδια. Ομως ποιο είναι το πρώτο άστρο; Η αθανασία ψυχής & σώματος. Η ανάσταση νεκρών, η συμμετοχή στην Βουλή των Δικαίων εδώ:
http://iaktigas.blogspot.com/2018/05/blog-post.html
Παραθέτω τον λόγο του εξωδίου Ευαγγελίου, το οποίο ενώ θα έπρεπε να διαβάζεται, να απαγγέλεται αργά & καθαρά, για να καταλαβαίνει ο κόσμος, όπως & ο Απόστολος, το είδαμε για μια ακόμη φορά, ακόμη & στην εξώδιο ακολουθία του Δεσπότη, να τραγουδιέται, μια κακή συνήθεια που υπάρχει εδώ & πολλά χρόνια στους Ναούς, & αποτελεί ασέβεια. Ο Λόγος του Θεού δεν είναι ούτε ψαλμός, ούτε τροπάριο, ούτε υπάρχει μουσική γι αυτόν. Ο Θεάνθρωπος όταν τους τα έλεγε, δεν τους τα τραγουδούσε, απλά & κατανοητά τους μιλούσε:
24 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν. 25 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ νεκροὶ ἀκούσονται τῆς φωνῆς τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ ἀκούσαντες ζήσονται· 26 ὥσπερ γὰρ ὁ πατὴρ ἔχει ζωὴν ἐν ἑαυτῷ, οὕτως ἔδωκε καὶ τῷ υἱῷ ζωὴν ἔχειν ἐν ἑαυτῷ· 27 καὶ ἐξουσίαν ἔδωκεν αὐτῷ καὶ κρίσιν ποιεῖν, ὅτι υἱὸς ἀνθρώπου ἐστί. 28 μὴ θαυμάζετε τοῦτο· ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ, 29 καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως." (Ιωάννης Ε)
Με προοπτική τον ανεξήγητο θάνατο & την φθορά, που παραμένουν μυστήριο ακόμη για την επιστήμη, οι θνητοί άνθρωποι, θα έπρεπε να έχουμε αντιληφθεί τον ρόλο μας κατά την διάρκεια του χρόνου της ζωής μας εδώ. Απλά πράγματα. Είναι κάτι όπως η ζωή του Δόκιμου Εφεδρου Αξιωματικού, όπου ο Δόκιμος δοκιμάζεται, για να κριθεί εάν είναι κατάλληλος για να γίνει Αξιωματικός & να πάρει το πρώτο άστρο, αυτό του Ανθυπολοχαγού.
Αυτό σημαίνει ότι η πορεία του θα πρέπει να είναι συμβατή, ως προς την συμπεριφορά του, τις πράξεις του & την εν γένει δραστηριότητά του.
Στην περίπτωση της ζωής μας ισχύουν ακριβώς τα ίδια. Ομως ποιο είναι το πρώτο άστρο; Η αθανασία ψυχής & σώματος. Η ανάσταση νεκρών, η συμμετοχή στην Βουλή των Δικαίων εδώ:
http://iaktigas.blogspot.com/2018/05/blog-post.html
Παραθέτω τον λόγο του εξωδίου Ευαγγελίου, το οποίο ενώ θα έπρεπε να διαβάζεται, να απαγγέλεται αργά & καθαρά, για να καταλαβαίνει ο κόσμος, όπως & ο Απόστολος, το είδαμε για μια ακόμη φορά, ακόμη & στην εξώδιο ακολουθία του Δεσπότη, να τραγουδιέται, μια κακή συνήθεια που υπάρχει εδώ & πολλά χρόνια στους Ναούς, & αποτελεί ασέβεια. Ο Λόγος του Θεού δεν είναι ούτε ψαλμός, ούτε τροπάριο, ούτε υπάρχει μουσική γι αυτόν. Ο Θεάνθρωπος όταν τους τα έλεγε, δεν τους τα τραγουδούσε, απλά & κατανοητά τους μιλούσε:
24 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν. 25 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ νεκροὶ ἀκούσονται τῆς φωνῆς τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ ἀκούσαντες ζήσονται· 26 ὥσπερ γὰρ ὁ πατὴρ ἔχει ζωὴν ἐν ἑαυτῷ, οὕτως ἔδωκε καὶ τῷ υἱῷ ζωὴν ἔχειν ἐν ἑαυτῷ· 27 καὶ ἐξουσίαν ἔδωκεν αὐτῷ καὶ κρίσιν ποιεῖν, ὅτι υἱὸς ἀνθρώπου ἐστί. 28 μὴ θαυμάζετε τοῦτο· ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ, 29 καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως." (Ιωάννης Ε)
Ολοι αυτοί οι "δοκείν άρχοντες είναι του κόσμου τούτου", που με αυτά που κάνουν τα τελευταία χρόνια, έχουν κρεμάσει όλον τον κόσμο στα μανταλάκια, εκτός των άλλων, έχουν ενεργοποιήσει σε ύψιστο βαθμό, την δοκιμασία του Δόκιμου έφεδρου Αξιωματικού, λίγο πριν την λήψη ή όχι του άστρου.
Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι όμως, δεν το βλέπουν έτσι, καθώς έχει επικρατήσει η άποψη είτε της αθανασίας της ψυχής μόνον, η οποία έχει υποβαθμιστεί, δηλαδή αερικά, δηλαδή τίποτε, είτε της ανυπαρξίας μετά θάνατον, που οδηγεί στο λανθασμένο "αξίωμα" "ότι φάμε, ότι πιούμε, & ότι αρπάξει ο πισινός μας", το οποίο μας οδηγεί στον όλεθρο.
Κάποτε λέγαμε ότι σε αυτήν την ζωή, τα μόνα σίγουρα, είναι η εφορία & ο θάνατος. Αυτό πλέον δεν ισχύει στην παρούσα εποχή.
Κάποιοι από αυτούς που έχουν μπει & θα μπουν μέσα στην Γη θα ξαναβγούν έξω. Και κάποιοι από τους παρόντες, δεν θα μπουν μέσα στην Γη. Αυτή είναι η Αλήθεια.
Ιάκωβος Τίγκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου