Τώρα λοιπόν που έδεσε η κρέμα, μπορούμε εκ του ασφαλούς να πούμε τι έκαναν όλοι αυτοί οι ξεγάνωτοι τενεκέδες στο Παρίσι, δήθεν για την ελευθερία του λόγου, με αφορμή την επίθεση εξ αιτίας του προσβλητικού σχολίου του Γαλλικού περιοδικού, & την δολοφονική επίθεση που στοίχισε την ζωή δεκάδων ανθρώπων.
Πήγαν να τραγουδήσουν όλοι μαζί, το τραγούδι του αποχωρισμού, επειδή πρόκειται να διαλύσουν αυτό που έφτιαξαν & να γεννήσουν κάτι άλλο. Πέφτει η Βαβυλών η πόρνη η μεγάλη, (ένα κομμάτι της είναι η Ευρώπη).
Αυτό το όμορφο τραγούδι, το τραγουδούσαμε στους Προσκόπους, στο τέλος των Εθνικών αλλά & Διεθνών κατασκηνώσεων, Τζάμπορι & Τζαμπορέτα, σε όλες τις γλώσσες με την ίδια μελωδία, πιασμένοι αγκαζέ. Το τραγουδούν όμως & οι Μασόνοι περιέργως & κάθε απόβρασμα της κοινωνίας αυτής.
Αποχαιρετούν λοιπόν το παλιό που πεθαίνει & καταστρέφεται & ετοιμάζονται να υποδεχθούν το νέο με τους Νέους Ηγέτες τους, το δίδυμο της συμφοράς, το Θηρίο που θα είναι η θέληση (Will I am) & ψεύτικο προφήτη, που θα κανονίσει τα πρακτικής σημασίας πράγματα. Θα τους χαλάσει η σούπα όμως γρήγορα, γιατί μέλει να φυτρώσουν & άλλοι δύο μαϊντανοί. Αυτοί θα είναι οι απρόβλεπτοι.
Ακούστε λοιπόν το τραγουδάκι:
"Μήπως πρέπει να φύγουμε, χωρίς ελπίδα πιά
πως θα ξαναβρισκόμαστε, αδέρφια μου ξανά..."
Ιάκωβος Τίγκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου