ΜΑΤ χτυπάνε φοιτητές στο Πολυτεχνείο | 13-11-2014

Πέμπτη βράδυ. Ξεχύνονται στους δρόμους Ελληνες & ενώνονται με τους φοιτητές. Οπως τότε, το 1973, που η γιορτή της Δημοκρατίας, μετατράπηκε σε χείμαρο για την Χούντα.

Είμουν παιδάκι του Γυμνασίου, δεν ήξερα τι ακριβώς γινόταν. Τα κλειδιά στις πόρτρες των σπιτιών μας δεν στάθηκαν ικανά να μας κρατήσουν μέσα. Τα αδέλφια μας, οι μεγαλύτεροι, ήταν φοιτητές & μας μίλησαν για την Χούντα, μας είπαν τι είχαν κάνει στους Ελληνες. Μας ξεσήκωσαν, ξεσήκωσαν ακόμη & τους γονείς μας. Ολοι επάνω στο Πολυτεχνείο. Χιλιάδες Λαού οργισμένου. Εργάτες, Φοιτητές Υπάλληλοι, όλοι μαζί φωνάζαμε Κάτω η Χούντα, Ψωμί παιδεία Ελευθερία. Ετσι έπεσε η Χούντα. Εβγαλαν τα άρματα, χτύπησαν άοπλους φοιτητές που ήταν σκαρφαλωμένοι πάνω στην πόρτα του Πολυτεχνείου. Η παρέα μου κατορθώσαμε να φτάσουμε μέχρι την Ομόνοια. Παρακάτω δεν πήγαινε από την κοσμοσυρροή. Οταν άρχισε το πανηγύρι.

Ηταν λίγο πριν ή μετά τις 9.00 το βράδυ, όταν ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Εριχναν οι δολοφόνοι στο ψαχνό. Γκρέμισαν κόσμο κάτω αιμόφυρτους. Μας σκόρπισαν. Ο τρόμος του συριγμού που κάνει η σφαίρα, ήταν αρκετός για να μου βάλει φτερά στα πόδια. Ετρεχα ασταμάτητα από την Ομόνοια, κατέβηκα την Αγίου Κωνσταντίνου, πέρασα τον Σταθμό Λαρίσης & έφτασα στην πλατεία Αττικής. Από εκεί ανένηκα την γέφυρα πάνω από το τραίνο στον κινηματογράφο Αντιναία & βουρ για τον Κολωνό, που ήταν το σπίτι μου. Προποντίδος 43 & Ισμήνης. Απέναντι ήταν ένας τενικός υποσταθμός του ΟΤΕ & απέξω ήταν σταθμευμένο ένα άρμα. Δεν με είδαν εγκαίρως. Πρόλαβα & μπήκα μέσα στην αυλή. Ανέβηκα λαχανιασμένος επάνω.

Ολη την νύχτα ακούγαμε τις σφαίρες να συρίζουν & να κάνουν τον χαρακτηριστικό ήχο, πέφτοντας μερικές επάνω στους τοίχους του σπιτιού μας.

Και βγαίνουν σήμερα μερικοί ύποπτοι κύκλοι & μιλάνε για τον μύθο του Πολυτεχνείου, που δεν σκοτώθηκε κανείς.

Ναι το Πολυτεχνείο καπελώθηκε από τις Δαμανάκηδες, τους Λαλιώτες & τους διάφορους τυχοδιώκτες. Αλλά οι ανώνυμοι αγωνιστές του & οι επώνυμοι νεκροί του υπάρχουν & δεν σβήνουν, τις μνήμες. Οσοι λοιπόν βρίζουν & βεβηλώνουν, όπως βεβήλωσαν & όλες τις Εθνικές επετείους, να ξέρουν ότι υπάρχουν ζωντανοί συγγενείς των νεκρών του Πολυτεχνείου. Και σήμερα εύχομαι ο εορτασμός του να γίνει με επανάληψή του. Δυστυχώς δεν γίνεται διαφορετικά. Καλή Λευτεριά. 

Ιάκωβος Τίγκας