ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ

Η ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ & Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ.

Στην πρόσφατη εκπομπή της ΝΕΤ ειδική έκδοση, συζητήθηκε το ζήτημα της δωρεάς οργάνων σώματος & του λεγομένου εγκεφαλικού θανάτου. Καλεσμένος της εκπομπής ήταν ο Μητροπολίτης Μεσογαίας & Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος.

Να πούμε για τον Μητροπολίτη για όσους δεν ξέρουν ότι πρόκειται για σπάνιο άνθρωπο με τεράστια μόρφωση ως φυσικός με διδακτορικά & ερευνητικό έργο, σε σοβαρούς φορείς. Εχει διατελέσει επιστημονικός συνεργάτης της ΝΑΣΑ, έχει διδάξει στο Χάρβαρντ, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, σε ιατρικές σχολές.

Ο Μητροπολίτης πήρε θέση υπέρ της μεταμόσχευσης από δωρεά οργάνων σώματος. Επειδή παρακολουθώ τον λόγο του & την σκέψη του & όντως είναι ένας αδάμαντας στον Εκκλησιαστικό χώρο αλλά & τον χώρο της επιστήμης, είμαι βέβαιος, ότι η θέση του αυτή που είναι βαρύνουσας σημασίας, δεν αποτελεί προϊόν σκοπιμότητας,αλλά ίσως εσφαλμένης εκτίμησης & άγνοιας.

Ο παθολόγος Κυπριανός Χριστοδουλίδης, ασχολείται χρόνια με τις μεταμοσχεύσεις οργάνων & έχει πάρει θέση αρνητική, ισχυριζόμενος ότι ο εγκεφαλικός θάνατος δεν διαγιγνώσκεται αλλά πιστοποιείται. Η ένοια του εγκεφαλικού θανάτου δεν μπορεί να ορισθεί με ακρίβεια δεδομένου ότι οι υπόλοιπες λειτουργίες του σώματος γίνονται κανονικά έστω & με μηχανική υποστήριξη.

Πτωματικό μόσχευμα δεν υπάρχει διότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί, αφού έχει συντελεστεί αποομοιογενοποίηση του αίματος στα όργανα του νεκρού, έχουν καθιζήσει δηλαδή τα ερυθρά αιμοσφαίρια & από πάνω έχει μείνει το πλάσμα, φαινόμενο που δεν είναι αναστρέψιμο & δεν συμβαίνει στον εγκεφαλικά νεκρό, του οποίου το αίμα είναι όμογενοποιημένο όπως του ζωντανού. Επί πλέον υποστηρίζει ο γιατρός ότι προκειμένου να πάρουν τα όργανα από κάποιον εγκεφαλικά νεκρό, τον ναρκώνουν γιατί πονάει. Υποστηρίζει αντικρούοντας τον ισχυρισμό περί μυοχάλασης, ότι δεν υπάρχει μυοχάλαση χωρίς νάρκωση.

Στο σημείο αυτό θα καταθέσω την δική μου πραγματική εμπειρία για τον εγκεφαλικό θάνατο, που την έζησα το 1989 με τον πατέρα μου, μετά από χειρουργείο ανοιχτής καρδιάς. Στην εντατική λοιπόν εγκεφαλικά νεκρός συνδεδεμένος μόνιμα με καρδιογράφο & μηχανική υποστήριξη έζησε έτσι 40 ημέρες. Με άφηναν 10 λεπτά την ημέρα στην εντατική να τον βλέπω. Οταν τον επισκεπτόμουν παρακολουθούσα τους σφιγμούς του που ήταν 80-90 με ηχητικό σήμα. Μόλις του μιλούσα & ενώ δεν έδινε κανένα άλλο σημείο επαφής με την πραγματικότητα, οι σφυγμοί του ανέβαιναν ραγδαία στους 120-130. Ειδικά όταν τον άγγιζα. Κατάλαβα ότι & με άκουγε & αντιλαμβανόταν την παρουσία μου, όμως δεν μπορούσε να επικοινωνήσει. Αυτό το είχαν καταλάβει & οι γιατροί. Οταν του εξηγούσα ότι αντιλαμβάνομαι από τους σφιγμούς του ότι με ακούει & τον προέτρεπα να μην αγχώνεται & όλα θα πάνε καλά, οι σφυγμοί του άρχιζαν & έπεφταν.

Αυτός είναι ο εγκεφαλικός θάνατος. Το άν υπάρχει πιθανότητα μία τέτοια κατάσταση να ανακάμψει & τι ποσοστό έχει είναι κάτι προσδιορίσιμο μόνο στατιστικά & κατά εκτίμηση. Το ποσοστό των πιθανοτήτων επιτυχίας μιας μεταμόσχευσης επίσης είναι προσδιορίσιμο στατιστικά & κατά εκτίμιση. Το αν έχουμε δικαίωμα, προσθαφαιρώντας ποσοστά να αφαιρέσουμε μια ζωή που δεν έχει αφαιρεθεί από μόνη της, με υπαρκτό κίνδυνο να χάσουμε & την άλλη, αυτό είναι κάτι που τουλάχιστον εγώ αδυνατώ να απαντήσω. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Στην προκειμένη περίπτωση ο άνθρωπος αναλαμβάνει καθήκοντα Θεού & δεν ξέρω αν έχει αυτό το δικαίωμα. Από την άλλη & η επιστημονική γνώση της μεταμόσχευσης από τον Θεό είναι δοσμένη. Και επειδή δεν μπορώ να απαντήσω, βάζω τον προβληματισμό.

Ιάκωβος Τίγκας.