Ολόκληρο το Εωσφορικό σχέδιο διάλυσης της Ελλάδας.
Η Νομοθετική εξουσία πλέον βρίσκεται σε πλήρη ανακολουθία, με την Εκτελεστική & Δικαστική εξουσία.
Ως Νομοθετική εξουσία νοούμε την Βουλή & το Νομοθετικό της έργο, σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα.
Ως Εκτελεστική εξουσία, νοούμε την Κυβέρνηση & τα όργανα του Κράτους, Διοίκηση, & με ευρύτερη έννοια, Στρατό & Σώματα Ασφαλείας.
Η Δικαστική εξουσία είναι γνωστή.
Επειδή η Νομοθετική εξουσία, μετά το 2010 νομοθετεί σε αντίθεση με το Σύνταγμα, το οποίο παραβιάζει κατάφορα, η Εκτελεστική & Δικαστική εξουσία, που καλείται να εφαρμόσει αντισυνταγματικά νομοθετήματα, ελέγχεται ως παράνομη, καθώς όλοι αυτοί έχουν δώσει όρκο στο Σύνταγμα.
Η Κυβέρνηση από μόνη της δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τα όργανα της Διοίκησης, τους εργαζόμενους υπαλλήλους, οι οποίοι εφαρμόζοντας αντισυνταγματικά Νομοθετήματα, καθίστανται επίορκοι απέναντι στο Σύνταγμα.
Με την Δικαστική εξουσία τα πράγματα είναι διαφορετικά, αφού οι Δικαστές ως Νομικοί, έχουν επίγνωση της αντισυνταγματικότητας, & βεβαίως καλούνται κάθε φορά που δικάζουν με βάση το όποιο Νομοθέτημα να ελέγχουν εάν το Νομοθέτημα είναι Συνταγματικό ή όχι & το κάνουν.
Με τους υπαλλήλους τα πράγματα είναι στην πράξη πιο εύκολα, καθώς δεν υπάρχει ένεκα αναξιοκρατίας, η επίγνωση που απαιτείται.
Προκειμένου να προκαλέσουν "σύγκλιση" της ανακολουθίας της Νομοθετικής εξουσίας & της εκτελεστικής, δηλαδή των οργάνων της Διοίκησης κυρίως, έχοντας μεθοδευμένο σχεδιασμό όπως θα αποδειχθεί, ξεκίνησαν από το 1997 με την αναδιάρθρωση της Δημόσιας Διοίκησης με το σχέδιο Καποδίστριας με τον
Νόμο 2539/97, κάνοντας σε πρώτη φάση, εκτεταμένες συνενώσεις Δήμων & Κοινοτήτων, & καθιερώνοντας για πρώτη φορά την εκλογή των Νομαρχών, με περιορισμένες συνενώσεις Νομαρχιών, μετονομάζοντας τις Νομαρχίες, σε Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις.
Ετσι έσπασαν την ανεξαρτησία των χιλιάδων τοπικών κοινωνιών τις οποίες δεν μπορούσαν να ελέγξουν & να χειραγωγήσουν αφού κάθε χωριό ήταν & μία Κοινότητα, ή Δήμος, & οι Δήμαρχοι & Πρόεδροι Κοινοτήτων ζώντας ανάμεσα στους κατοίκους που τους εξέλεγαν δεν είχαν πολλά περιθώρια για ματσαραγκιές σε βάρος του Λαού, καθώς αντιμετώπιζαν & το ενδεχόμενο της σφαλιάρας.. Ετσι σε επίπεδο Δήμων ανέδειξαν τα πρώτα λουλούδια με συγκεντρωτικές αρμοδιότητες μακράν των καφενείων.
Σε επίπεδο Νομαρχών, ανέδειξαν τα επίσης λουλούδια πανελληνίως εδραιώνοντας τα συντεχνιακά συμφέροντα, με το παραμύθι της δήθεν αυτοδιοίκησης, που δεν θα μας λένε από την Αθήνα τι θα κάνουμε, αλλά θα αποφασίζουμε εμείς για την αυλή μας.
Ταυτόχρονα έσπασαν τον θεσμό του διορισμένου Νομάρχη σε πολιτική Κυβερνητική θέση, όπου το πρόσωπο ήταν αποδυναμωμένο ως διορισμένος υπάλληλος, αλλά & δεν γνώριζε πρόσωπα & πράγματα του Νομού, & μέχρι να τα μάθει, & να αρχίσει τις ρεμούλες, άλλαζε.
Οι Νομαρχίες ήταν όσοι & οι Νομοί της Ελλάδας, & οι πράξεις των Νομαρχών αντανακλούσαν στην πολιτική ευθύνη της Κυβέρνησης.
Το δεύτερο βήμα της τελικής ευθείας, έγινε το 2010 όταν ο παλιάνθρωπος ο ΓΑΠ, ανακοίνωσε από το Καστελόριζο, την είσοδο της Ελλάδας στο ΔΝΤ, με το σχέδιο Καλλικράτης με τον Νόμο 3852/2010, ο οποίος ίσχυσε από το 2011.
Προχώρησαν σε εκτεταμένες συνενώσεις των ήδη συνενωμένων Δήμων, περιορίζοντας τους Δημάρχους σημαντικά, & αντικατέστησαν τους Νομάρχες με τους αιρετούς Περιδερειάρχες αντικαθιστώντας τις Νομαρχίες με 13 Περιφέρειες σε όλη την Ελλάδα, συνενώνοντας Νομούς, με συγκεντρωτική διοίκηση απόλυτα ελεγχόμενη, αφού είχαν πλέον με τα παραμύθια τάχα της Διοίκησης κοντά στον πολίτη να αναδείξουν τα 13 λουλούδια πανελλήνια.
Ταυτόχρονα υποβάθμισαν τον Κρατικό έλεγχο των αιρετών στις λεγόμενες Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, αναδεικνύοντάς τους σε μικρούς Πρωθυπουργούς, όπως πολύ εύστοχα είχε πει & ο Ψωμιάδης ο τραγουδιστής, εκτός των άλλων.
Στην συνέχεια με Νόμο έδωσαν την δυνατότητα στους Περιφερειάρχες ο καθένας να φτιάχνει τον δικό του Οργανισμό κατά τα κέφια του, παραβιάζοντας πρωτίστως εν πολλοίς τον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας αλλά & τον Υπαλληλικό Κώδικα, δίνοντάς τους την αίσθηση ότι διοικούν τις προσωπικές τους επιχειρήσεις.
Τα παρακάτω είναι γνωστά. Εγώ υπήρξα από τα πρώτα θύματα. Εκφοβισμός, εξαναγκασμοί υπαλλήλων σε παράνομες ενέργειες & εφαρμογή απρόσκοπτα πλέον των μνημονιακών ρυθμίσεων στους Πολίτες.
Θέσπισαν τον θεσμό του Περιφερειακού Συμβουλίου, όπου μαζεύονται 70 & βάλε άτομα, ανάλογα με την Περιφέρεια στην πλειοψηφία τους άσχετα με τα θέματα που καλούνται να ψηφίσουν & μέσα από αυτά περνούν τα μύρια όσα παράνομα, νομιμοποιώντας την ανομία.
Η εξαρτώμενη Διοίκηση πλέον ήταν έτοιμη & πρόσφορα στηρίχθηκε στις χιλιάδες των υπαλλήλων του πελατειακού Κράτους, τα τσιράκια, με ελάχιστες εξαιρέσεις αυτών που εισχώρησαν στο Δημόσιο αξιοκρατικά με επετηρίδα & βαθμό πτυχίου, όπως & ο γράφων.
Τα 13 καντόνια πλέον με τα υποκαντόνια τους τους Δήμους λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα ανενόχλητα & συνεργαζόμενα με τις κατοχικές δυνάμεις, διαλύοντας τα πάντα.
Οι λίγοι παλαιοί υπάλληλοι που γνωρίζαμε Διοίκηση, όσοι παρέμειναν αδιάφθοροι εξοντώθηκαν, οι άλλοι είτε αφομοιώθηκαν, είτε συνταξιοδοτήθηκαν.
Από όλη αυτήν την παρουσίαση προκύπτει με σαφήνεια ότι ανεξάρτητα από τα κόμματα, εκπονήθηκε ένα μεθοδευμένο σχέδιο καταστροφής της Ελλάδας, με ισχυροποίηση ανεπαρκούς & πλήρως εξαρτώμενης Διοίκησης, με σκοπό την εφαρμογή αντισυνταγματικών μνημονιακών Νόμων σε βάρος των Ελλήνων πολιτών, που ούτως ή άλλως οι περισσότεροι είναι μαθημένοι στην πελατειακή σχέση.
Ποιός το σκέφτηκε & γιατί; Εχω απαντήσει ότι δεν πρόκειται για ανθρώπινο σχέδιο.
Επί πλέον είναι ορατό ότι το σημερινό σύστημα, ετοιμάζει το αυριανό, αφού στα σποτάκια περί αναθεώρησης του ισχύοντος Συντάγματος, η οποία επιχειρείται υπό συνθήκες παραχώρησης της Εθνικής κυριαρχίας παράνομα εντελώς, γίνεται λόγος για "Αμεση Δημοκρατία".
Ας βγάλει λοιπόν ο καθένας τα συμπεράσματά του για το τι πρόκειται να ακολουθήσει.
Ιάκωβος Τίγκας
Ως Νομοθετική εξουσία νοούμε την Βουλή & το Νομοθετικό της έργο, σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα.
Ως Εκτελεστική εξουσία, νοούμε την Κυβέρνηση & τα όργανα του Κράτους, Διοίκηση, & με ευρύτερη έννοια, Στρατό & Σώματα Ασφαλείας.
Η Δικαστική εξουσία είναι γνωστή.
Επειδή η Νομοθετική εξουσία, μετά το 2010 νομοθετεί σε αντίθεση με το Σύνταγμα, το οποίο παραβιάζει κατάφορα, η Εκτελεστική & Δικαστική εξουσία, που καλείται να εφαρμόσει αντισυνταγματικά νομοθετήματα, ελέγχεται ως παράνομη, καθώς όλοι αυτοί έχουν δώσει όρκο στο Σύνταγμα.
Η Κυβέρνηση από μόνη της δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τα όργανα της Διοίκησης, τους εργαζόμενους υπαλλήλους, οι οποίοι εφαρμόζοντας αντισυνταγματικά Νομοθετήματα, καθίστανται επίορκοι απέναντι στο Σύνταγμα.
Με την Δικαστική εξουσία τα πράγματα είναι διαφορετικά, αφού οι Δικαστές ως Νομικοί, έχουν επίγνωση της αντισυνταγματικότητας, & βεβαίως καλούνται κάθε φορά που δικάζουν με βάση το όποιο Νομοθέτημα να ελέγχουν εάν το Νομοθέτημα είναι Συνταγματικό ή όχι & το κάνουν.
Με τους υπαλλήλους τα πράγματα είναι στην πράξη πιο εύκολα, καθώς δεν υπάρχει ένεκα αναξιοκρατίας, η επίγνωση που απαιτείται.
Προκειμένου να προκαλέσουν "σύγκλιση" της ανακολουθίας της Νομοθετικής εξουσίας & της εκτελεστικής, δηλαδή των οργάνων της Διοίκησης κυρίως, έχοντας μεθοδευμένο σχεδιασμό όπως θα αποδειχθεί, ξεκίνησαν από το 1997 με την αναδιάρθρωση της Δημόσιας Διοίκησης με το σχέδιο Καποδίστριας με τον
Νόμο 2539/97, κάνοντας σε πρώτη φάση, εκτεταμένες συνενώσεις Δήμων & Κοινοτήτων, & καθιερώνοντας για πρώτη φορά την εκλογή των Νομαρχών, με περιορισμένες συνενώσεις Νομαρχιών, μετονομάζοντας τις Νομαρχίες, σε Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις.
Ετσι έσπασαν την ανεξαρτησία των χιλιάδων τοπικών κοινωνιών τις οποίες δεν μπορούσαν να ελέγξουν & να χειραγωγήσουν αφού κάθε χωριό ήταν & μία Κοινότητα, ή Δήμος, & οι Δήμαρχοι & Πρόεδροι Κοινοτήτων ζώντας ανάμεσα στους κατοίκους που τους εξέλεγαν δεν είχαν πολλά περιθώρια για ματσαραγκιές σε βάρος του Λαού, καθώς αντιμετώπιζαν & το ενδεχόμενο της σφαλιάρας.. Ετσι σε επίπεδο Δήμων ανέδειξαν τα πρώτα λουλούδια με συγκεντρωτικές αρμοδιότητες μακράν των καφενείων.
Σε επίπεδο Νομαρχών, ανέδειξαν τα επίσης λουλούδια πανελληνίως εδραιώνοντας τα συντεχνιακά συμφέροντα, με το παραμύθι της δήθεν αυτοδιοίκησης, που δεν θα μας λένε από την Αθήνα τι θα κάνουμε, αλλά θα αποφασίζουμε εμείς για την αυλή μας.
Ταυτόχρονα έσπασαν τον θεσμό του διορισμένου Νομάρχη σε πολιτική Κυβερνητική θέση, όπου το πρόσωπο ήταν αποδυναμωμένο ως διορισμένος υπάλληλος, αλλά & δεν γνώριζε πρόσωπα & πράγματα του Νομού, & μέχρι να τα μάθει, & να αρχίσει τις ρεμούλες, άλλαζε.
Οι Νομαρχίες ήταν όσοι & οι Νομοί της Ελλάδας, & οι πράξεις των Νομαρχών αντανακλούσαν στην πολιτική ευθύνη της Κυβέρνησης.
Το δεύτερο βήμα της τελικής ευθείας, έγινε το 2010 όταν ο παλιάνθρωπος ο ΓΑΠ, ανακοίνωσε από το Καστελόριζο, την είσοδο της Ελλάδας στο ΔΝΤ, με το σχέδιο Καλλικράτης με τον Νόμο 3852/2010, ο οποίος ίσχυσε από το 2011.
Προχώρησαν σε εκτεταμένες συνενώσεις των ήδη συνενωμένων Δήμων, περιορίζοντας τους Δημάρχους σημαντικά, & αντικατέστησαν τους Νομάρχες με τους αιρετούς Περιδερειάρχες αντικαθιστώντας τις Νομαρχίες με 13 Περιφέρειες σε όλη την Ελλάδα, συνενώνοντας Νομούς, με συγκεντρωτική διοίκηση απόλυτα ελεγχόμενη, αφού είχαν πλέον με τα παραμύθια τάχα της Διοίκησης κοντά στον πολίτη να αναδείξουν τα 13 λουλούδια πανελλήνια.
Ταυτόχρονα υποβάθμισαν τον Κρατικό έλεγχο των αιρετών στις λεγόμενες Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, αναδεικνύοντάς τους σε μικρούς Πρωθυπουργούς, όπως πολύ εύστοχα είχε πει & ο Ψωμιάδης ο τραγουδιστής, εκτός των άλλων.
Στην συνέχεια με Νόμο έδωσαν την δυνατότητα στους Περιφερειάρχες ο καθένας να φτιάχνει τον δικό του Οργανισμό κατά τα κέφια του, παραβιάζοντας πρωτίστως εν πολλοίς τον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας αλλά & τον Υπαλληλικό Κώδικα, δίνοντάς τους την αίσθηση ότι διοικούν τις προσωπικές τους επιχειρήσεις.
Τα παρακάτω είναι γνωστά. Εγώ υπήρξα από τα πρώτα θύματα. Εκφοβισμός, εξαναγκασμοί υπαλλήλων σε παράνομες ενέργειες & εφαρμογή απρόσκοπτα πλέον των μνημονιακών ρυθμίσεων στους Πολίτες.
Θέσπισαν τον θεσμό του Περιφερειακού Συμβουλίου, όπου μαζεύονται 70 & βάλε άτομα, ανάλογα με την Περιφέρεια στην πλειοψηφία τους άσχετα με τα θέματα που καλούνται να ψηφίσουν & μέσα από αυτά περνούν τα μύρια όσα παράνομα, νομιμοποιώντας την ανομία.
Η εξαρτώμενη Διοίκηση πλέον ήταν έτοιμη & πρόσφορα στηρίχθηκε στις χιλιάδες των υπαλλήλων του πελατειακού Κράτους, τα τσιράκια, με ελάχιστες εξαιρέσεις αυτών που εισχώρησαν στο Δημόσιο αξιοκρατικά με επετηρίδα & βαθμό πτυχίου, όπως & ο γράφων.
Τα 13 καντόνια πλέον με τα υποκαντόνια τους τους Δήμους λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα ανενόχλητα & συνεργαζόμενα με τις κατοχικές δυνάμεις, διαλύοντας τα πάντα.
Οι λίγοι παλαιοί υπάλληλοι που γνωρίζαμε Διοίκηση, όσοι παρέμειναν αδιάφθοροι εξοντώθηκαν, οι άλλοι είτε αφομοιώθηκαν, είτε συνταξιοδοτήθηκαν.
Από όλη αυτήν την παρουσίαση προκύπτει με σαφήνεια ότι ανεξάρτητα από τα κόμματα, εκπονήθηκε ένα μεθοδευμένο σχέδιο καταστροφής της Ελλάδας, με ισχυροποίηση ανεπαρκούς & πλήρως εξαρτώμενης Διοίκησης, με σκοπό την εφαρμογή αντισυνταγματικών μνημονιακών Νόμων σε βάρος των Ελλήνων πολιτών, που ούτως ή άλλως οι περισσότεροι είναι μαθημένοι στην πελατειακή σχέση.
Ποιός το σκέφτηκε & γιατί; Εχω απαντήσει ότι δεν πρόκειται για ανθρώπινο σχέδιο.
Επί πλέον είναι ορατό ότι το σημερινό σύστημα, ετοιμάζει το αυριανό, αφού στα σποτάκια περί αναθεώρησης του ισχύοντος Συντάγματος, η οποία επιχειρείται υπό συνθήκες παραχώρησης της Εθνικής κυριαρχίας παράνομα εντελώς, γίνεται λόγος για "Αμεση Δημοκρατία".
Ας βγάλει λοιπόν ο καθένας τα συμπεράσματά του για το τι πρόκειται να ακολουθήσει.
Ιάκωβος Τίγκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου