Προς τα πίσω η εξιστόρηση των γεγονότων;
Είναι γνωστό σε όλους ότι το κείμενο της Αποκάλυψης του Ιωάννη, είναι το πλέον δυσνόητο κείμενο από όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης.
Με όλα αυτά που συμβαίνουν το να προσπαθεί κάποιος να κατανοήσει το δυσνόητο κείμενο της Αποκάλυψης του Ιωάννη σε σχέση με τα σύγχρονα γεγονότα, δεν είναι κάτι αφύσικο.
Εκείνο που κατάλαβα πρόσφατα επειδή οι χρόνοι δεν βγαίνουν, είναι ότι η διήγηση & παράθεση των γεγονότων, ξεκινάει ανάποδα, από το τέλος, προς τα πίσω & πάλι στο τέλος καταλήγει.
Το ίδιο παρατηρούμε στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη που είναι ο ίδιος που έγραψε & την Αποκάλυψη. Ενώ δηλαδή οι άλλοι τρεις Ευαγγελιστές, την Θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, τον βούρδουλα που έπεσε έξω από τον Ναό, & τα γεγονότα που ακολούθησαν με την συνομιλία με τον Νικόδημο, την σύλληψη, την Σταύρωση & την Ανάσταση, τα αναφέρουν στο τέλος των Ευαγγελίων, ο Ιωάννης, τα γεγονότα με την είσοδο, τον βούρδουλα έξω από τον Ναό & ην συνομιλία με τον Νικόδημο, τα αναφέρει στην αρχή του Ευαγγελίου του & αφού μετά αναφέρει όσα έγιναν πριν από αυτά, καταλήγει στα γεγονότα της Σταύρωσης & Ανάστασης.
Ετσι εξηγούνται πολλά ανεξήγητα, όπως το ζήτημα με τους δυό προφήτες, οι οποίοι φαίνεται πως δεν έχουν σχέση με τα δύο θηρία το αναβαίνον εκ της θαλάσσης & εκ της γης, αλλά με το τρίτο θηρίο το αναβαίνον εκ της αβύσου. Το επωνομαζόμενο & Δράκοντα.
Μάταια μάλον περιμένουμε τους δυό προφήτες τώρα.
Και για να μην παρεξηγηθώ επί των κειμένων της Αποκάλυψης δεν μπορεί κανείς να δογματίζει αλλά να εκφέρει Θεολογούμενες απόψεις, οι οποίες μπορεί να είναι & λαθεμένες.
Αλλωστε το ίδιο το κείμενο προτρέπει την μελέτη & την έρευνά του.
Παραθέτω λοιπόν χωρίς να δογματίζω & με πάσα επιφύλαξη ως προς την ορθότητα της σκέψης, μια χρονική σειρά ανάγνωσης, που σε εμένα εξήγησε αρκετά για όποιον θέλει να ερευνήσει, χωρίς να αλλάξω τίποτε αλλά μόνον την σειρά ανάγνωσης.
Στα τρία πρώτα κεφάλαια Α, Β, Γ, περιγράφονται οι εντολές & παρατηρήσεις προς τις Εκκλησίες.
Από εκεί & πέρα ξεκινάμε από το Κεφάλαιο ΙΒ-12, όπου περιγράφεται η ένδοξος γυνή & ο Δράκων, η πάλη μεταξύ Μιχαήλ & Δράκοντος & η δίωξη της γυναικός στην έρημο.
Στο κεφάλιο ΙΓ-13, περιγράφονται τα δύο Θηρία που είναι άνθρωποι, το αναβαίνον εκ της θαλάσσης, & το αναβαίνον εκ της γης.
Συνεχίζουμε την ανάγνωση μέχρι το κεφάλαιο Κ-20, όπου περιγράφεται η χιλιετής Βασιλεία του Χριστού, μέχρι τους στίχους 7 & 8, όπου επιγραμματικά αναφέρεται τι θα ακολουθήσει αυτά τα χίλια χρόνια.
Συνεχίζουμε από το κεφάλαιο ΙΑ-11, πηγαίνοντας προς τα πίσω τα κεφάλαια & διαβάζοντάς τα ένα ένα με την εξής σειρά: Ι-10, Θ-9, Η-8, Ζ-7, ΣΤ-6, Ε-5, μέχρι & το Δ-4. Σε όλα αυτά περιγράφονται αναλυτικά τα επιγραμματικά των στίχων 7 & 8 του κεφαλαίου Κ-20.
Μετά το κεφάλαιο Δ, συνεχίζουμε την ανάγνωση από τον στίχο 9 του κεφαλαίου Κ-20 μέχρι το τέλος.
Ετσι εξηγούνται αρκετά ως προς την χρονική παράθεση των γεγονότων κατά την άποψή μου, εκτιμώντας ότι στον παρόντα χρόνο, βρισκόμαστε στην εξέλιξη του κεφαλαίου ΙΓ-13.
Φαίνεται ότι η Δεύτερη Παρουσία του Χριστού στην γη, χωρίζεται χρονικά 1000 χρόνια από την τελική Κρίση, λίγο πριν από την οποία οι άνθρωποι θα ξεφύγουν & πάλι για τελευταία φορά.
Τα συμπεράσματα & οι κρίσεις ανήκουν στον καθένα χωριστά, εάν & εφ΄όσον θεωρεί ότι σε κάτι βοηθήθηκε. Και πάλι με πάσα επιφύλαξη τα άνω εκτεθέντα.
Ιάκωβος Τίγκας
Με όλα αυτά που συμβαίνουν το να προσπαθεί κάποιος να κατανοήσει το δυσνόητο κείμενο της Αποκάλυψης του Ιωάννη σε σχέση με τα σύγχρονα γεγονότα, δεν είναι κάτι αφύσικο.
Εκείνο που κατάλαβα πρόσφατα επειδή οι χρόνοι δεν βγαίνουν, είναι ότι η διήγηση & παράθεση των γεγονότων, ξεκινάει ανάποδα, από το τέλος, προς τα πίσω & πάλι στο τέλος καταλήγει.
Το ίδιο παρατηρούμε στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη που είναι ο ίδιος που έγραψε & την Αποκάλυψη. Ενώ δηλαδή οι άλλοι τρεις Ευαγγελιστές, την Θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, τον βούρδουλα που έπεσε έξω από τον Ναό, & τα γεγονότα που ακολούθησαν με την συνομιλία με τον Νικόδημο, την σύλληψη, την Σταύρωση & την Ανάσταση, τα αναφέρουν στο τέλος των Ευαγγελίων, ο Ιωάννης, τα γεγονότα με την είσοδο, τον βούρδουλα έξω από τον Ναό & ην συνομιλία με τον Νικόδημο, τα αναφέρει στην αρχή του Ευαγγελίου του & αφού μετά αναφέρει όσα έγιναν πριν από αυτά, καταλήγει στα γεγονότα της Σταύρωσης & Ανάστασης.
Ετσι εξηγούνται πολλά ανεξήγητα, όπως το ζήτημα με τους δυό προφήτες, οι οποίοι φαίνεται πως δεν έχουν σχέση με τα δύο θηρία το αναβαίνον εκ της θαλάσσης & εκ της γης, αλλά με το τρίτο θηρίο το αναβαίνον εκ της αβύσου. Το επωνομαζόμενο & Δράκοντα.
Μάταια μάλον περιμένουμε τους δυό προφήτες τώρα.
Και για να μην παρεξηγηθώ επί των κειμένων της Αποκάλυψης δεν μπορεί κανείς να δογματίζει αλλά να εκφέρει Θεολογούμενες απόψεις, οι οποίες μπορεί να είναι & λαθεμένες.
Αλλωστε το ίδιο το κείμενο προτρέπει την μελέτη & την έρευνά του.
Παραθέτω λοιπόν χωρίς να δογματίζω & με πάσα επιφύλαξη ως προς την ορθότητα της σκέψης, μια χρονική σειρά ανάγνωσης, που σε εμένα εξήγησε αρκετά για όποιον θέλει να ερευνήσει, χωρίς να αλλάξω τίποτε αλλά μόνον την σειρά ανάγνωσης.
Στα τρία πρώτα κεφάλαια Α, Β, Γ, περιγράφονται οι εντολές & παρατηρήσεις προς τις Εκκλησίες.
Από εκεί & πέρα ξεκινάμε από το Κεφάλαιο ΙΒ-12, όπου περιγράφεται η ένδοξος γυνή & ο Δράκων, η πάλη μεταξύ Μιχαήλ & Δράκοντος & η δίωξη της γυναικός στην έρημο.
Στο κεφάλιο ΙΓ-13, περιγράφονται τα δύο Θηρία που είναι άνθρωποι, το αναβαίνον εκ της θαλάσσης, & το αναβαίνον εκ της γης.
Συνεχίζουμε την ανάγνωση μέχρι το κεφάλαιο Κ-20, όπου περιγράφεται η χιλιετής Βασιλεία του Χριστού, μέχρι τους στίχους 7 & 8, όπου επιγραμματικά αναφέρεται τι θα ακολουθήσει αυτά τα χίλια χρόνια.
Συνεχίζουμε από το κεφάλαιο ΙΑ-11, πηγαίνοντας προς τα πίσω τα κεφάλαια & διαβάζοντάς τα ένα ένα με την εξής σειρά: Ι-10, Θ-9, Η-8, Ζ-7, ΣΤ-6, Ε-5, μέχρι & το Δ-4. Σε όλα αυτά περιγράφονται αναλυτικά τα επιγραμματικά των στίχων 7 & 8 του κεφαλαίου Κ-20.
Μετά το κεφάλαιο Δ, συνεχίζουμε την ανάγνωση από τον στίχο 9 του κεφαλαίου Κ-20 μέχρι το τέλος.
Ετσι εξηγούνται αρκετά ως προς την χρονική παράθεση των γεγονότων κατά την άποψή μου, εκτιμώντας ότι στον παρόντα χρόνο, βρισκόμαστε στην εξέλιξη του κεφαλαίου ΙΓ-13.
Φαίνεται ότι η Δεύτερη Παρουσία του Χριστού στην γη, χωρίζεται χρονικά 1000 χρόνια από την τελική Κρίση, λίγο πριν από την οποία οι άνθρωποι θα ξεφύγουν & πάλι για τελευταία φορά.
Τα συμπεράσματα & οι κρίσεις ανήκουν στον καθένα χωριστά, εάν & εφ΄όσον θεωρεί ότι σε κάτι βοηθήθηκε. Και πάλι με πάσα επιφύλαξη τα άνω εκτεθέντα.
Ιάκωβος Τίγκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου