Οι μέν & οι δέ

Ελλήνων δρώμενα

Ελεγε λοιπόν ο Επαμεινώνδας Στρατηγός των Θηβαίων, για την εγκράτεια & την άσκηση που έκαναν οι αθλητές της εποχής του, πως τους έβαζαν μπροστά σε έναν "μπουφέ" θα λέγαμε σήμερα, με όλα τα καλούδια για λουκούλιο γεύμα, & αυτοί έπαιρναν το πλέον λιτό έδεσμα σε μικρή ποσότητα & έφευγαν, θεωρώντας το αρκετό.
Δεν δέχθηκε τα δώρα των Πυθαγορείων, γιατί ήταν πλούτος επίκτητος, ενώ ο άνθρωπος έλεγε ότι πρέπει να αρκείται στα αναγκαία.
Μιλούσε ο Σωκράτης λέγοντας πως η ζωή των ανθρώπων, είναι σαν μιά σκοτεινή σπηλιά, όπου όλα φαίνονται σκιές. Κάποιοι από αυτούς, διακρίνουν το φως στην έξοδο & προσπαθούν να βγούν έξω, να δουν, παρακινώντας & τους άλλους. Ομως οι άλλοι αντί να τους ακολουθήσουν, αρκούνταν στις Διονυσιακές κρεπάλες & τις ασχημονίες.
Ηρθαν λοιπόν & οι απόγονοι εκείνων, που ανάγουν το Αρχαίο Ελληνικό πνεύμα στις κρεπάλες & τις ασχήμιες των σκιών της σπηλιάς, αλλά & οι άλλοι, που ανάγουν την άσκηση-εγκράτεια των αθλητών του Επαμεινώνδα σε νηστήσιμα κασέρια. Φρου φρού & αρώματα δηλαδή έτσι για να λέμε η Ορθόδοξη Ελλάδα, η Αρχαία Ελλάδα είναι ιδέα, είμαστε απόγονοι εκείνων, το παπαδαριό & η δήθεν αντιπαλότητα. Οντως είμαστε απόγονοι εκείνων. Των μεν, & των δε. Ερρωσθε.
Ιάκωβος Τίγκας