Η κοπέλα των παιδιών μας.

ΕΛΛΑΔΑ: Η ΚΟΠΕΛΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ

Αναδημοσίευση από olympia.gr

Θα φύγω… Βρήκαμε δουλειά στην Αυστραλία εγώ κι’ η κοπέλα μου. Θα φύγουμε και καθίστε εσείς εδώ, να λουστείτε τα σκατά που τόσα χρόνια ετοιμάζατε για μας…
- Θα φύγετε και θα τους παραδώσετε αυτή τη χώρα; Αυτή την πατρίδα; Το σκέφτηκες καλά;
- Για ποιά πατρίδα μου μιλάς; Γι’ αυτό το μπουρδέλο; Και γιατί μου μιλάς; Κανονικά θά ‘πρεπε να ντρέπεσαι που μου μιλάς… Εσείς, η γενιά σου, το ετοιμάσατε όλο αυτό. Εσείς και οι προδότες που ψηφίζατε για να σας πετάνε ένα κόκκαλο ρουσφετιού και να ξεπουλάνε ανενόχλητοι την Ελλάδα. Πιαστήκατε μαλάκες και θέλεις τώρα να μου δώσεις συμβουλές; Ποιός; Εσύ;
- Εντάξει, το καταλαβαίνω να είσαι θυμωμένος μ’ εμάς… Έτσι όπως τα λες είναι. Πιαστήκαμε κορόϊδα κι αφήσαμε τα όσια και τα ιερά μας στα σκυλιά και στα όρνια, με αντάλλαγμα
αστραφτερά μπιχλιμπίδια… Όμως περαστικοί είμαστε από αυτή την πατρίδα. Περαστικοί κι’ ανάξιοί της σταθήκαμε. Ξεπέρασέ μας, περιφρόνησέ μας, μας αξίζει, τέτοιοι πού ‘μαστε, και πάλεψε εσύ για την Ελλάδα. Είναι η πιο όμορφη πατρίδα του κόσμου κι’ είναι δική σου τώρα… Από σένα περιμένει να την υπερασπιστείς… Αξίζει να πολεμήσεις γι’ αυτήν… Για σένα, για την κοπέλα σου, για τα παιδιά που θα κάνετε…
- Πλάκα έχεις… Εδώ δεν μπορώ να την πάω ούτε σ’ ένα σινεμά κι εσύ μου μιλάς για παιδιά; Και για ποιά Ελλάδα μου ζητάς να παλέψω; Αυτή που μου ζητάει να ζήσω με 500 ευρώ το μήνα και να λέω κι’ ευχαριστώ; Όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω… Όπως στρώσατε να κοιμηθείτε, ή μάλλον να ψοφήσετε. Γιατί για ψόφο σας έχουν, αν δεν τό ‘χεις καταλάβει. Εγώ δεν θα κάτσω να τους κάνω το γκαρσόνι με δυό πτυχία. Θα φύγω για να ζήσω σαν άνθρωπος…
- Θα σε βρουν αργά ή γρήγορα, όπου κι’ αν πας… Όλη τη γη θέλουν να κάνουν τσιφλίκι τους, όπως την Ελλάδα… Θ’ αναγκαστείς κάποια στιγμή να τους πολεμήσεις, όπου κι αν είσαι… Δεν είναι καλύτερα να τους πολεμήσεις εδώ, στον τόπο σου, για τον τόπο σου;
- Μπράβο, είσαι πολύ σοφός! Απορώ πως πιάστηκες τόσο μαλάκας, αφού είσαι τόσο σοφός…
- Σοφό σε κάνουν τα παθήματα κι οι συμφορές. Πες μου όμως: Αν ο λοχαγός σου στη μάχη σε οδηγήσει στην ενέδρα του εχθρού, εσύ θα κυνηγάς να σκοτώσεις τον ανάξιο λοχαγό σου, ή θα πολεμήσεις για να σωθείς κι’ εσύ κι’ οι συμπολεμιστές σου; Πάψε να σκέφτεσαι συνέχεια τί κάναμε και τί δεν κάναμε εμείς. Εμείς μπορεί να τους ανοίξαμε τις πύλες και τους οδηγήσαμε σε σένα, μπορεί, το δέχομαι. Έρχονται όμως τώρα και λένε σε σένα: «ξεκουμπίσου, χάσου, θέλουμε τη χώρα σου». Τί κάνεις; Τους λες «περάστε, πάρτε την και κάντε την ότι θέλετε»; Ή τους πολεμάς; Είναι σαν να σου λένε «θέλουμε τη μάνα σου, την αδελφή σου, την κοπέλα σου»… Το ίδιο είναι… Πες μου, την αγαπάς;
- Ποιά; Την Ελλάδα; Όχι, αυτή που βλέπω δεν την αγαπώ… Τη σιχαίνομαι…
- Δεν είναι αυτή που βλέπεις… Είναι αυτή που σου έχουν κρύψει… Αυτή που βλέπεις, είναι απλά ένα σκιάχτρο, για να το βλέπεις, να το σιχαίνεσαι και να σηκωθείς να φύγεις… Αυτό ακριβώς θέλουν από σένα, να φύγεις… Θέλουν το οικόπεδο «Ελλάδα», αλλά χωρίς Έλληνες… Οι παλιοί να ψοφήσουν από την ανέχεια, κατά πως λες και οι νέοι να φύγουν… Απλό και έξυπνο σχεδιάκι… Όμως εγώ δεν σε ρώτησα αν αγαπάς την Ελλάδα, σε ρώτησα αν αγαπάς την κοπέλα σου. Την αγαπάς;
- Μια μέρα αν δεν την δω, τρελαίνομαι. Και δεν έχω να της πάρω ούτε ένα χτενάκι για τα μαλλιά της. Έχει πολύ όμορφα μαλλιά…
- Η κοπέλα σου είναι η Ελλάδα… Η Ελλάδα είναι η κοπέλα σου… Πολεμάς για την Ελλάδα, πολεμάς γιά την κοπέλα σου. Το ίδιο είναι… Αξίζει να πολεμήσεις, όχι απλά για να της χαρίσεις ένα χτενάκι για τα μαλλιά της, αλλά για να της χαρίσεις μιαν όμορφη πατρίδα και να ζήσετε εσείς και τα παιδιά σας… Είναι όμορφη η Ελλάδα, όμορφη σαν την κοπέλα σου… Εμείς φταίμε που δεν την είδες, δεν την γνώρισες και δεν την αγάπησες την Ελλάδα… Εμείς, που δεν σου δείξαμε πόσο όμορφη είναι… Ξεπέρασέ μας, περιφρόνησέ μας, αλλά πολέμα. Πολέμα για σένα, για την κοπέλα σου, για την αγάπη σας, για να σταθεί και να λουλουδίσει σ’ έναν όμορφο τόπο… Πολέμα για τα παιδιά που σου απαγορεύουν να κάνεις… Αν έμπαιναν ληστές στο σπίτι σου, δεν θα τους πολεμούσες; Αν ήταν η κοπέλα σου στο σπίτι σας κι’ έμπαιναν ληστές, δεν θα τους πολεμούσες;
Μάθε λοιπόν, ότι έχουν ήδη μπει ληστές στο μεγάλο σου σπίτι, που λέγεται Ελλάδα…
Θα φύγεις;
Γρηγόρης Δημ. Ρώντας
To κακό είναι ότι η ηλίθια γενιά μας παραμένει ακόμη στο στάδιο του μαλάκα.
Ιάκωβος Τίγακας.