Ο διαχρονικός λόγος του Θεού προς τους Δικαστές, μέσω του ψαλμού 81 του Βασιλιά Δαυίδ.

Σαλευθήσονται πάντα τα θεμέλια της Γης.

Ο ΘΕΟΣ ἔστη ἐν συναγωγῇ θεῶν, ἐν μέσῳ δὲ θεοὺς διακρινεῖ. 2 ἕως πότε κρίνετε ἀδικίαν καὶ πρόσωπα ἁμαρτωλῶν λαμβάνετε; (διάψαλμα). 3 κρίνατε ὀρφανῷ καὶ πτωχῷ, ταπεινὸν καὶ πένητα δικαιώσατε· 4 ἐξέλεσθε πένητα καὶ πτωχόν, ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλοῦ ρύσασθε αὐτόν. 5 οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ συνῆκαν, ἐν σκότει διαπορεύονται· σαλευθήσονται πάντα τὰ θεμέλια τῆς γῆς. 6 ἐγὼ εἶπα· θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ῾Υψίστου πάντες· 7 ὑμεῖς δὲ ὡς ἄνθρωποι ἀποθνήσκετε καὶ ὡς εἷς τῶν ἀρχόντων πίπτετε. 8 ἀνάστα, ὁ Θεός, κρίνων τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι.

Ο Δαυίδ ήταν Βασιλιάς βιολογικός πρόγονος του Ιησού εξ΄ού & υιός Δαυίδ επονομαζόμενος.

Αυτός λοιπόν είχε το χάρισμα του στιχουργού-μουσικού. Μόνο που οι στίχοι & η μουσική του, αντί να αναφέρονται στα τετριμμένα των ανθρώπων, είχαν πηγή έμπνευσης από τον ίδιο τον Θεό.

Ετσι έγραψε καθ΄υπαγόρευση τους περίφημους ψαλμούς.

Ενας από αυτούς είναι & ο άνω αναφερόμενος, που απευθύνεται στους Δικαστές, την τεράστια ευθύνη που έχουν επωμισθεί, η αθέτηση της οποίας προκαλεί μέχρι σάλευση των θεμελίων της Γης, Δηλαδή της κοινωνίας, η οποία μέλει να συμβεί & ήδη συμβαίνει, όπως μας αναφέρει ο ψαλμός, προκαλώντας την αναφώνηση του στιχουργού: "Ανάστα ο Θεός, κρίνων την γην, ότι συ κατακληρονομήσεις εν πάσι τοις έθνεσι".

Μιλώντας & εδώ για τα έσχατα που θα προκληθούν, & επειδή, οι  υιοί Υψίστου δεν κάνουν ότι τους έχει ανατεθεί. 

Ιάκωβος Τίγκας